Opeens verscheen daar dat zinnetje in mijn tijdsbalk: *Mart Smeets stopt met De avondetappe*. Ik was er een beetje door ontdaan. Met weemoed dacht ik terug aan alle lauwwarme avonden die werden afgesloten met het stemgeluid van Dalida. Het was het geluid van de zomer. *De avondetappe* was nog een lekker ouderwets langzaam programma. Een programma met Mart Smeets in de hoofdrol en een wisselend gezelschap figuranten aan een eikenhouten tafel. Smeets steevast in een gekleurde blouse en met een glas rode wijn voor zich, ik mocht er graag naar kijken. Vanuit een willekeurige kasteeltuin in de buurt van de finish van die dag sprak hij ons, het gepeupel, met een denigrerende toon toe. Hij mocht dat.
Mart analyseerde in razendsnel tempo de etappe voor mevrouw Van Zetten uit Tiel en riep dan “en dan gaan we nu over tot de rebus”. Alles klopte aan *De avondetappe*. De sfeer, de locaties, de belichting, je kreeg spontaan zin in een stuk brie. Op vervangers van Mart Smeets zit ik niet te wachten. Dalida zou zich ook omdraaien in haar graf. De avondetappe zonder Smeets is als boerenkool zonder worst. Een worst laat zich niet vervangen door een kroket of een kaassoufflé. Nee, dan maar geen boerenkool meer.
Nooit meer “we zijn een gek volk”, “rechtdoor naar school en kantoor” of “ik buig mijn hoofd zeer diep”. Ik ga het missen.
Buenas noches mi amor.
De tour wacht op niemand. En al helemaal niet op Mart Smeets…. Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen… Au revoir
Voor mijn deel wordt het kaerretje van de verschrikkelijke zaag Ducrot ook in de poep gereden.
Geurtje,
Netjes blijven,je weet hoe iedereen over jou denkt.
Geen idee Sjos, vertel, hoe denkt iedereen ? Zoals jij ? Dat lijkt me dan ook weer aanbeveling voor de lezers of de redactie.
Hier zit niemand op te wachten, bah.