Donderdag 28 maart 2024
Twentesport

Ingedaalde ballen

Geplaatst op 1 oktober 2019 door   ·   1 Reactie

Tot de extreme sporten waartoe ik mij aangetrokken voel, behoort de hondensport. Ik bedoel extreem in de zin van ongebruikelijk. Voor de niet-ingewijden: je kunt honden over hindernissen laten springen of een frisbee laten vangen. Maar eigenlijk doel ik op een discipline binnen deze sport die naar het schijnt als minder belastend wordt beschouwd: het showen met een hond. De waarheid is echter dat er weinig sporten zijn die qua inspanning kunnen meten met je hond meenemen naar een show.

Wij hebben een Welsh Corgi, waarvan de beschrijving: een vos waarvan de poten halverwege zijn afgezaagd, het meest in de buurt komt. Enfin, de fokster van ons hondenduo wilde dat wij reu Gumpy eens moesten gaan showen, aangezien G mogelijk dekmateriaal is. Bij een “zeer goed” of meer – er bestaat ook nog een “uitmuntend” – was denkbaar dat Gumpy een fraaie teef mocht bespringen. Dat is fijn voor hem, want zijn bronstig karakter drijft hem gek genoeg niet richting de “geholpen” teef Fenna met wie hij samenwoont. De drang tot vermeerdering viert hij bot op ons duo katten, dat telkens door een gesmoord gekerm laat weten ergens onder de met zijn achterdeel bewegende Gumpy te vertoeven.

Wij, te weten de eega en ik, gingen vorige week zondag naar een sporthal in Zutphen, waar Gumpy uitsluitsel zou krijgen over de mogelijkheid ergens zijn zaad te doneren.
Wij kwam geheel onvoorbereid, zodat wij in tegenstelling tot de andere Corgi-eigenaren een stoel noch een speciaal overdekt soort van opblaasbadje hadden, waarop wij c.q. waarin de hond kon plaatsnemen.

Door de typische, zeg: afgrijselijke akoestiek van een gymzaal was het een kakafonie aan vooral hondengeblaf en de op een schelle toon gillende microfoniste. In een ring huppelden hondjes, waarbij de baasjes flink aan het riempje trokken zodat de kop fier overeind bleef, dit tot genoegen van de keurmeester. In deze soort van hondenhel moest Gumpy, die flabbergasted om zich heen keek, gekeurd worden. Het werd een ramp.

Hoewel dat ronddrentelen nog redelijk ging, werd het plaatsnemen op een kleine tafel een desastreus gebeuren. Vooral omdat de keurmeester, een vrouwmens die de strenge uitdrukking had van iemand die voornemens was zich nimmer eieren voor citroenen te laten aansmeren, onze reu fors betaste. Wij zagen onmiddellijk aankomen, dat meneer dit geenszins op prijs stelde. Zo werd bevoeld of zijn ballen waren ingedaald, waarop onze aspirant dekker zijn tanden ontblootte en ook van grote afstand zijn sonoor gegrom hoorbaar was. Gelukkig werd zijn kwelgeest even afgeleid, zodat hij haar hand net niet in zijn bek kon nemen.

Hoewel Gumpy desondanks het predicaat “zeer goed” meekreeg, was zijn staartplaatsing niet om over naar huis te schrijven (terwijl deze zich heus aan de achterkant bevindt) en werd een fokprogramma met onze obstinate reu afgeraden – ingedaalde ballen of niet.

Ik geloof, dat hij niet teleurgesteld is. Hij heeft altijd de poezen nog.

Erik Endlich

Delen is sportief

Reacties (1)

  1. JanM says:

    Jezus Eric, een hondenkeuring…




Archief