Begin december was ik in mijn rol als Overijssels fietsambassadeur betrokken bij de opening van een naamloze fietsbrug die een winderig bedrijventerrein verbindt met het aanpalende buitengebied. Hetgeen een aanzienlijk kortere en aantrekkelijkere fietsroute oplevert voor de woon-werkfietsers. Ik deed een van de projectleiders de suggestie de brug naar een van onze huidige en buitengewoon inspirerende Overijsselse fietskampioenen te vernoemen. Hij vond het een aardig idee en parkeerde het voorstel bij de gemeentelijke afdeling ‘straatwegbrugpleintenaamstellingen.’ Na een maand of twee volgde de reactie.
De betreffende afdeling bleek nog in oprichting te zijn. Maar over één belangrijk criterium hadden de betrokkenen alvast goed nagedacht. Ik citeer, zonder namen te noemen: ‘Deze wielrenner gaat het sowieso niet worden. Levende personen worden nooit vernoemd in onze gemeente. Enige uitzondering is ‘leden van het Koninklijk huis.’ Bij alle andere vernoemingen van personen moet die tenminste 10 jaar zijn overleden.’
Onmiddellijk borrelde er van alles in mijn brein op. Hoogstwaarschijnlijk is de gemeente bang voor afbreukrisico. Tien jaar begraven en verteerd door de wormen of gecremeerd in een vaasje levert de schijnzekerheid op dat de lijken in de kast blijven. De naam van Prins Bernhard speelde door mijn hoofd en deed mij gniffelen. Bepaalde linkse groeperingen zetten zich af tegen ons koloniale verleden en besmeuren de reputatie en de beelden van onze zeehelden. Totaal vergeten en verwaarloosd wordt Rudi Lubbers met zijn vriendin en tientallen honden door een indringende documentaire en een aantal sportvrienden van de Hongaarse poesta geplukt. Militaire Willems-Orde gedecoreerde Marco Kroon wordt urinerend en als aangeschoten wild van de straat geplukt. Een Oostenrijkste langlaufer wordt met een naald in de arm bloeddopend gefotografeerd.
Erben Wennemars liet 23 februari aan het slot van een groot interview optekenen: ’Zo’n beeldje van mezelf, hier in Dalfsen, dat zou ik wel mooi vinden. En het hóeft niet pas na mijn dood, hè?’
Ik weet nog wel ergens een afbreukloze fietsbrug te liggen.
Theo de Rooij
Mooi gesproken Theo! Ons land blijft verrassend groot in klein denken.En vooral niet ‘out of the box…”
Dat is (nog) een brug te ver.
Bijzondere reactie op Facebook van Erwin Oosterbosch: “Herkenbaar Theo, hier in Eindhoven zijn we bezig geweest voor Bert. 2 maanden later kregen we pas antwoord, geen budget.. Bert voldoet helaas wel aan die 10 jaar…”