ÖSTERSUND – Terwijl iedereen uitkijkt naar het WK Voetbal van komende zomer, vindt in het Zweedse Östersund momenteel het wereldkampioenschap voetbal voor niet-erkende staten plaats. Namens het Aramese nationale elftal zijn daar zelfs drie Tukkers actief. Het team verloor vrijdagavond de halve finale, maar voor Andreas David, Marco Aydin (beiden Excelsior’31) en Gaby Jallo (Willem II) staat er veel meer op het spel. ‘We willen graag dat meer mensen bekend worden met ons als volk.’
De ConIFA World Football Cup wordt voor de vierde keer georganiseerd en de Football Association Arameans Suryoye is dit jaar voor de tweede keer met een team aanwezig. Aankomende zondag spelen ze om de derde plek, maar in de vorige editie schopten ze het tot de finale. ‘Dat toernooi was alleen niet met de huidige opzet te vergelijken. Het is nu veel groter en professioneler,’ vertelt Andreas David, afgelopen jaren speler van Excelsior’31 en nu aanvoerder van het Aramese elftal. Samen met Marco Aydin, Gaby Jallo en andere Arameeërs uit Duitsland, Zwitserland en Zweden, komt hij uit voor de Arameans Suryoye. ‘Binnen onze gemeenschap wordt veel gesproken over voetbal. Spelers die op een hoog niveau spelen zijn bekend. Een aantal is gevraagd en uit de spelers die beschikbaar waren is een selectie samengesteld.’
Trots
Nog meer dan voor voetballers van erkende landen, is het voor de spelers van de Aramese selectie een eer om voor hun land uit te komen. Zo ook voor Marco Aydin, geboren in Enschede en spelend bij Excelsior’31. ‘Het is natuurlijk fantastisch als je mag spelen voor je eigen land, maar aangezien wij die niet meer hebben, is het nóg mooier om te laten zien wie wij zijn. Velen van ons komen bijvoorbeeld uit Turkije en Syrië, waardoor we worden gezien als Syriërs of Turken. Dat zijn we alleen niet. Wij zijn Arameeërs met het Syrisch-Orthodox geloof en spreken onze eigen taal: het Aramees.’ Zijn aanvoerder is het daar mee eens. ‘Ons land bestaat niet meer, maar ons volk natuurlijk nog wel. Wanneer je dan in een team je land mag vertegenwoordigen, maakt ons dat trots.’
Hechte band
Ondanks dat de meeste spelers van de selectie elkaar vooraf niet kenden, merkt voormalig Heraclied en geboren Overdinkelaar Gaby Jallo dat het team hechter wordt naarmate het toernooi vordert. ‘We groeien steeds meer naar elkaar toe, zowel binnen als buiten het veld. De jongens zijn echt top en we hebben veel plezier met elkaar.’ Ook Aydin geniet van het samenzijn met andere Aramese spelers. ‘Het is natuurlijk leuk om die te ontmoeten. In het begin was het lastig, omdat niet iedereen even goed Aramees spreekt, maar gelukkig kan iedereen wel Engels.’ De trainer van de selectie is ook blij met de hechte band tussen de spelers. ‘Die hamert erg veel op het teamproces. Iedereen probeert fouten van elkaar dan ook te corrigeren,’ aldus Aydin. ‘Hij ziet dat er veel kwaliteit zit in deze selectie,’ vult Jallo aan. ‘En dat komt alleen naar boven als we samenwerken als team. Hij gaat na het toernooi dan ook proberen om de groep bij elkaar te houden en af en toe wat te organiseren.’
Bevestiging
De omvang en impact van het toernooi hebben David verbaasd. ‘Ik had eerst iets van gewoon een toernooitje spelen, maar vervolgens merk je dat het veel meer is dan dat.’ Meer dan 900.000 mensen over de hele wereld volgden tot nu toe het toernooi via internet. ‘Het wordt gevolgd door journalisten over heel de wereld en voor mensen uit de Arameese Suryoye-gemeenschap heeft onze deelname grote waarde. Het geeft ze bevestiging van ons bestaan als volk en dat we goed presteren maakt ze trots.’ Ook Aydin beseft het belang van een goed resultaat. ‘Door dit toernooi krijg je veel aandacht. Omdat wij het goed hebben gedaan, willen mensen weten wie wij nou eigenlijk zijn.’
Belangrijker doel
Het team wist de beide groepswedstrijden te winnen, waaronder de eerste wedstrijd van regerend wereldkampioen Koerdistan. In de kwartfinale had het strafschoppen nodig om de halve finale te bereiken, die uiteindelijk werd verloren. Jammer, maar volgens David heeft toernooiwinst nooit de prioriteit gehad. ‘Als voetballers spelen we om de finale te bereiken en de beker te winnen, maar daarnaast hebben we een ander, veel belangrijker doel. We willen graag dat meer mensen bekend worden met ons als volk. Er zijn plekken in de wereld waar een grote Aramese gemeenschap is, zoals in Zweden en in Twente. Daar weten de mensen wie we zijn: dat we uit Mesopotamië komen en de taal van Jezus spreken. Wanneer je in andere delen van het land komt, is de bekendheid al een stuk kleiner en worden we verward met Armenen en Turken. Wat dat betreft hoop ik dat onze deelname er aan bij gaat dragen de bekendheid van onze gemeenschap te vergroten.’
Foto: Gaby Jallo, Marco Aydin en Andreas David (van links naar rechts) dragen met trots de Aramese vlag.
Mooi verwoord. Tihe