Kerstavond 2021. Terwijl Nederland zich weer eens opmaakt voor een ouderwetse witte kerst – de eerste vlokjes dwarrelen zachtjes maar resoluut naar beneden – en de avond zwanger is van kneuterige kerstgezelligheid wordt in Al-Gruwayriyah bijna afgetrapt voor het WK-duel tussen Tadjikistan en Tsjaad voor het oog van 484 supporters.
Hoewel het WK net een beetje op gang begint de komen is de voetbalkoorts in Nederland al snel gaan liggen. Het team van bondscoach Robin van Persie is al na de voorronde naar huis na nederlagen tegen Oman en Panama. De overwinning op Groenland was enkel voor de statistieken. Van Persie baalde, omdat hij zijn spelers pas twee dagen voor de eerste wedstrijd tot zijn beschikking had. De managers in de Premier League en de Primera Division waren niet van zins hun sterspelers eerder vrij te geven. De dertig graden die het nog is in Qatar was iets te veel van het goede voor de jongens van Oranje. En de snelle rode kaart voor routinier Karim Rekik na een vliegende tackle op Souleyman Al-Oeiweyrahman hielp ook al niet mee.
Op het ereterras zit Michel Platini spinnend van tevredenheid toe te kijken. Hij had gisteren nog gerept van het beste, mooiste en succesvolste WK ooit. Dankzij een meesterzet van hemzelf zijn er voor het eerst 128 deelnemers aan de eindronde. Qatar had er geen enkel probleem mee om nog 34 extra stadions te bouwen, zodat hoofdstad Doha nu voorzien is van 24 allseaters met een gezamenlijke capaciteit van 1.248.312 plaatsen. ‘Wat die ouwe baas kan, kan ik ook, maar dan beter’, dacht Platini bij zichzelf. Toen de niet van zijn plek te branden Sepp Blatter in 2018 had voorgesteld om voortaan 64 landen toe te laten op het WK, was Platini er dubbel en dwars overheen gegaan. De belofte om Azië en Afrika dertig plaatsen te gunnen (en wellicht ook die goedgevulde envelopjes onder de hotelkamerdeuren) leverde hem dan toch eindelijk het felbegeerde hoogste ambt op bij de FIFA. Enkel de geste om Oceanië veertien WK-plaatsen te gunnen had hij moeten intrekken, omdat er maar tien Oceanische FIFA-leden zijn.
Terwijl Tadjikistan en Tsjaad in hun strijd om de laatste 32 te bereiken afstevenen op een zouteloze 0-0 vertel ik mijn kinderen nog maar eens dat een WK ooit een vierjaarlijks voetbalhoogtepunt was. Ze schudden hun hoofd en verzuchten dat die ouwe lul het weer eens over vroeger heeft.
Haha heerlijke column