Kostas Moissis voelt zich bij Quick’20 ‘besodemieterd’

Geplaatst op 7 oktober 2011 door Redactie   ·   12 Reacties

OLDENZAAL – ‘Ik zat er helemaal doorheen’, zegt Kostas Moissis. Hij bracht een week geleden in het Oldenzaalse voetballand en verdere omstreken heel wat teweeg. Als doelman van topklasser Quick’20 leverde hij vlak voor het vertrek naar de uitwedstrijd tegen het Haaksbergse HSC’21 zijn  spullen in. De Oldenzaler was zijn basisplaats kwijt, zo had hij een dag eerder gehoord van trainer Wiljan Mossing Holsteyn en besloot het bijltje erbij neer te gooien. Vijf dagen verder heeft de 23-jarige Moissis  voldoende tijd gehad om zijn opmerkelijke en ongebruikelijke besluit te overdenken.

‘Waarom ik dat zo gedaan heb? Een echte verklaring heb ik daar niet voor’, zegt Moissis (links op de foto) die vroeger al bij Quick’20 is opgeleid, vervolgens van 2007 tot 2010 bij De Esch in doel stond, van 2010 tot 2011 bij HSC’21 speelde en afgelopen zomer terugkeerde naar de Oldenzaalse topklasser. ‘Ik kan alleen maar zeggen dat ik er helemaal doorheen zat, echt niet meer verder wilde en mijn gevoel me dat ingaf. Ik wou niet meer wachten en voelde me besodemieterd. Voor de vierde keer kreeg ik vorige week vrijdag een voor mij onbevredigend antwoord van de trainer. Ik voelde daardoor geen vertrouwen meer en had het gevoel dat ik opnieuw persoonlijk werd afgerekend op een verloren wedstrijd. Ik bedoel dan de wedstrijd tegen koploper Achilles’29. Het eerste tegendoelpunt zou aanleiding zijn geweest dat we die wedstrijd hebben verloren. Om eerlijk te zijn zag mijn actie er bij die cornerbal ook niet echt lekker als je wedstrijdbeelden nog eens bekijkt. Maar als je goed kijkt, is ook te zien dat ik door de speler van Achilles’29 opzettelijk wordt gehinderd. Deze drukte zijn  handen in mijn rug en hielp me een handje. Als keeper heb je in de lucht maar een klein zetje nodig om uit balans te raken. Het zag er best lullig uit maar ik vond het niet die grote blunder. Misschien had ik wat slimmer moeten zijn en de scheidsrechter direct op de overtreding moeten aanspreken. Dat heb ik jammer genoeg niet gedaan.’

Een vijftal dagen daarna stond de streekderby tegen zijn vorige club HSC’21 voor de deur. Mossing Holsteyn besloot Carlo Beckmann op Moissis’ plek te zetten. ‘Vrijdagmiddag voor de wedstrijd tegen HSC’21 moest ik zelf contact met de trainer zoeken om te horen dat ik niet zou spelen. Dit terwijl ik donderdagavond na de laatste training nog een goed gesprek met hem had over de afgelopen weken en de laatste wedstrijd. De motivering die ik van hem kreeg. sloeg nergens op. Hij sprak vertrouwen uit voor de komende periode en wilde mij in bescherming nemen, omdat een aantal mensen binnen de club kritische vragen hadden gesteld over mijn positie. Verder vond hij dat ik niet lekker in mijn vel zat. Juist nu ik het vertrouwen zo nodig had, ging zijn motivatie er bij mij niet in. Ik ga ervan uit dat de trainer zijn opstelling zelf bepaalt. Verder viel de mededeling dat Carlo Beckmann zou spelen tegen HSC’21, me rauw op het dak. Carlo had nota bene voor de competitie kenbaar gemaakt dat hij afstand wilde nemen en lager ging spelen. Alleen in uiterste noodgevallen zou er nog een beroep op hem worden gedaan. De keuze voor Carlo was voor mij dus heel onlogisch en meteen een signaal dat de trainer mij niet meer zag als zijn eerste of tweede keeper. Dit was dus voor mij de druppel.’

De meeste mensen van Quick verwijten jouw ernstig onsportief gedag door op deze manier – vlak voor de volgende wedstrijd – je vertrek bekend te maken. Hebben zij gelijk?
Moissis: ‘Ik kan me die gevoelens wel voorstellen. Het is ook vreemd om zomaar ineens te vertrekken. Maar goed, ik denk ook niet dat iedereen van de hoed en de rand weet. Ik kwam er met mezelf niet meer uit, had er geen plezier meer in en wilde gewoon niet verder zo. De beslissing nam ik pas zaterdagmiddag. Ik zag geen vooruitzicht meer na een slechte nacht. Bovendien was het toch al te laat. De beslissing heb ik echt niet alleen genomen op basis van de wedstrijd tegen HSC’21. Misschien had ik de beslissing wat eerder genomen als de trainer het mij donderdagavond al had verteld.’

Het is nu vijf dagen verder. Heb je spijt?
‘Ik heb een dubbel gevoel. Aan de ene kant heeft dat met wel het teambelang te maken en aan de andere kant natuurlijk met mijn eigen wil en besluit. Zoals ik al zei, ik wilde gewoon niet meer, kon het niet meer opbrengen. Nu wordt mij verweten dat ik me niet ondergeschikt kan maken aan het teambelang, geen zelfkritiek heb en krijg ik de strontkar over me heen. Dat laatste was ook wel te verwachten. Maar wat stelt teambelang voor als je je keepers net zo snel wisselt als je onderbroeken. Ziet men hierin de oplossing voor de lage klassering en heeft het al tot betere resultaten geleid? Voorkomen we met de andere keepers nu wel meer doelpunten dan wanneer ik het op doel had gestaan? Ik heb het zelf nog niet gezien. De voetbalwereld is gewoon keihard. Het is ieder voor zich is in de voetballerij, hoe mooi je er ook tegenaan kijkt. Gevoelens tellen niet…’

Heb je nog gebeld met de trainer of met een ex-medespeler?
‘Nee. Ik heb de behoefte ook niet. Misschien komt dat later nog. Ik heb een heel bewuste keuze gemaakt en ben er klaar mee. Wel heb ik nog contact gehad met enkele spelers. Ze waren niet blij met mijn beslissing, maar ze zeiden tegelijkertijd ook dat ze niet alle ins en outs kenden. Zij willen niet direct oordelen.’

Had je je probleem achteraf niet anders moeten oplossen?
‘Ja en nee. Ja, omdat ik iets moet missen wat ik graag doe en nee omdat ik daar niet meer in geloof. Dat laatste heeft alles te maken met het feit dat ik eerder in de competitie al na twee wedstrijden werd gewisseld voor keeper Laurens Ensink. Daarvan is me de reden nog steeds niet helemaal duidelijk. Ik ging er vanuit dat ik de derde wedstrijd tegen JVC gewoon in de basis zou beginnen. In de warming up kreeg ik van de trainer te horen dat ik ernaast zou staan. Laurens wist het al een dag van te voren dat hij zou spelen. Ik vind het niet correct om zo te handelen. Daarna heb ik vier wedstrijden op de bank gezeten, keihard getraind en gewacht op een nieuwe kans. Die kans deed zich voor, nadat Laurens geblesseerd raakte. Ik mocht weer spelen tegen Achilles’29. Maar wat is nu een kans als je de wedstrijd erop direct weer wordt gewisseld voor alweer een andere keeper? Ik wil niet zielig doen, maar dat gaat er dus echt niet bij me in. Als ik de trainer moet geloven heeft hij nog steeds niet definitief gekozen voor een vaste keeper. Als dat wel zo is, dan vind ik dat hij mij dat moeten vertellen.’

Je zit nu zelf ook met de gebakken peren. Je kunt een heel seizoen niet voetballen. Heel vervelend voor een sportman.
‘Plezier in voetbal staat bij mij voorop. Ik heb geleerd om te moeten genieten van het keepen. En dat deed ik sinds mijn komst bij Quick’20 door allerlei oorzaken al niet meer. Ik genoot zelfs niet eens meer van de trainingen. Het is ook maar hoe je het bekijkt. Als men het niet in je ziet zitten, kom je sowieso weinig aan spelen toe. Het is zoals het is. Terug knokken en me erbij neerleggen, zag ik niet zitten. Daarvoor is er al teveel gebeurd.’

Speel je ooit nog weer voor Quick’20?
‘Ik ben geneigd om nee te zeggen, maar eigenlijk weet ik het niet. Ik heb een beslissing genomen op basis van een bestaande situatie. Situaties kunnen veranderen. Ik neem aan dat men daar bij Quick’20 wat anders over denkt.’

Had je wel bij HSC’21 moeten vertrekken?
‘Jawel, het was uiteindelijk mijn droom om ooit nog eens terug te keren naar Quick. Die kans deed zich voor toen ze me benaderden. Nadat ik tekende, had ik alleen de pech dat ook nog Cees Paauwe werd binnengehaald. Toen ze mij benaderden vertelde men mij dat ik het zou gaan uitvechten met Laurens Ensink en dat er geen andere keepers zouden worden gehaald. Ik heb nog heel even gedacht om de overschrijving weer in te trekken omdat ik het erg goed naar mijn zin had bij HSC. Vechten tegen een gevestigde naam zou moeilijk worden. Ik wilde graag aan spelen toekomen op topklasseniveau. Ik was naar Quick gekomen voor een plaats onder de lat. Voor even heeft de trainer mij dat gevoel in een persoonlijk gesprek ook gegeven. Tot het moment waarop hij een dag later in een TV-interview ineens weer riep dat Cees Paauwe zijn eerste keeper zou worden als deze weer fit zou zijn. Ik zag mijn kansen snel vervliegen. Ik wist dat ik van Mars zou moeten komen om de trainer te kunnen overtuigen van mijn kunnen. Op de wedstrijddag tegen JVC werd bekend dat Paauwe naar NEC ging. Precies op de dag dat ik bij de warming up te horen kreeg dat men het met een andere keeper wilde proberen. Hoe gek kun je het bedenken? Ik wil Quick’20 het aantrekken van Paauwe nog niet eens verwijten. Ik begrijp ook wel dat je een vette vis niet direct laat lopen, maar had wel gehoopt op een beetje meer krediet of begrip voor de situatie waarin ik ineens was beland.’

Wat is (was) je droom als jonge voetballer?
‘Het eerste elftal van Quick’20 of spelen op het voor mij hoogst haalbare niveau, waar dan ook. Daar heb ik altijd naartoe gewerkt. Na mijn overgang van De Esch naar HSC’21 wist ik dat dit doel voor mij haalbaar was. Ik geloof er gelukkig nog steeds in.’

Wanneer en waar zien we de talentvolle doelman Kostas Moissis weer onder de lat staan?
‘Ik weet het niet. Ik wacht het gewoon rustig af. Ik heb hoe dan ook veel steunbetuigingen gehad en weet dat ik nog wel wat kan. Het doet me dan ook goed dat ik hier en daar al wat uitnodigingen heb mogen ontvangen van clubs waar ik mijn conditie alvast op peil kan houden. Ik ga er vanuit dat ik na dit seizoen vast en zeker wel weer ergens onder de lat zal staan.’

(Archieffoto Sportfoto regio Twente)