Binnen moeten blijven gaat niet ten kost van mijn conditie. In tegendeel: deze gaat met sprongen vooruit. Want op kantoor ben ik niet langer welkom. Voor de goede orde: ik ben de enige niet. Alleen spoedklussen worden geklaard, maar blijkbaar heb ik de leeftijd bereikt dat men vermoedt dat ik een besmetting niet zal overleven, dus roepen ze mij niet op. Aanvankelijk was ik zo netjes een vrije dag op te nemen zodra ik niets omhanden had. Ik doe dat niet meer, want ik het is mijn schuld niet dat ik noodgedwongen zit te niksen. Daarenboven zou het voortdurend opnemen ... Lees verder >
Ooit ben ik wielrenner geworden omdat de wekelijks opgebouwde wedstrijdenergie voortdurend werd omgezet in frustratie omwille van de zoveelste afgelaste voetbalwedstrijd. ...