Ik kreeg een punthoofd van mijn atleten. Ze bepten maar door terwijl ik uitlegde wat de bedoeling van deze training was. Ze gingen er blijkbaar vanuit dat ik wel zou gaan rennen, zodat ze konden zien in welke richting ik liep, welk tempo van ze verlangd werd en wanneer ik op mijn fluit floot, wat dan het einde van de oefening betekende. De manier waarop zij zich voortbewogen had iets van een driebenig nijlpaard dat zich moeizaam door de modder bewoog. Het geklep van de lopers vermengd met het gekrijs van vlak over mijn hoofd scherende meeuwen deed mijn schedel ... Lees verder >
