We hebben nog foto’s van járen terug: hardlopen tijdens een witte Kerst. We trainden toen op de Holterberg en foto’s daarvan waren net niet echt: alles was wit of – in het geval van de bomen – wit berijpt. Een cliché Kerstkaart leverde dat tafereel toen op. Inmiddels weten wij wel beter. Kerst is doorgaans nat. Modderig, tot treurnis stemmend, somber.
Om dat gevoel van malaise te verdringen houden wij jaarlijks tegen Kerst een heuse Kerstraining, gevolgd door een gezamenlijke maaltijd. Hoe de atleten zich vervolgens thuis vermaken weet ik natuurlijk niet, maar ze gaan na die training in ieder geval ...
