EDE – Welkom in de tweede klasse, waar alles mogelijk en niets vanzelfsprekend is: zo kan de uitwedstrijd van EHV bij Ede in een paar woorden samengevat worden. Na een gelijkspel bij Wageningen (2-2) en een ruime overwinning op GHBS (6-2) stond vanmiddag met de uitwedstrijd bij Ede een topper tussen de twee degradanten van vorig seizoen op het programma. Het werd inderdaad een kraker, maar dan anders dan de Enschedeërs misschien verwacht hadden. Manager Peter Bonder: ‘Dat je door twee benutte strafcorners vrij snel met 2-0 achterkomt, is vervelend maar in het moderne hockey niet onoverkomelijk. Dat bleek al gauw toen we uit een strafcorner de 2-1 dachten te scoren, maar volgens de scheidsrechter was de bal niet buiten de cirkel gestopt voordat er op goal werd geslagen. Volgens ons wel, maar hij is de baas en hij beslist. En terwijl enkele van onze spelers nog met de arbitrage stonden de bakkeleien, lag de bal er aan de andere kant, na een prachtige aanval over vier, vijf schijven, alweer in. Even later leidde balverlies net over de middellijn tot een doeltreffende uitval, waarbij de bal volgens ons ruim over de achterlijn was geweest, maar ja, nogmaals: daar gaan wij niet over.’
Zo stond het vlak rust voor 4-0 in plaats van 2-1 en was de wedstrijd eigenlijk al gespeeld, hoewel Tim Lunter met een droge knal vanaf de cirkelrand nog wel de 4-1 liet aantekenen. Pim Bonder bracht met een tip-in uit een scrimmage zowaar zelfs weer wat hoop in de EHV-gelederen (4-2), maar wat daarna gebeurde is het klassieke verhaal van de jager die in zijn eigen val trapt: EHV begon te pompen, maar hield het achterin niet droog. Bonder: ‘Bizar, een ander woord kan ik er zo gauw niet voor verzinnen. Je staat erbij, je kijkt ernaar en je denkt: wat gebeurt hier? Ze counteren het perfect uit, hebben ineens twee man vrij voor de keeper en dan staat er zomaar 7-2 op het scorebord. Op zich een verdiende overwinning, omdat Ede veel effectiever en productiever met de kansen omging, maar een uitslag van 4-2 of 5-3 had de verhoudingen echt beter weergegeven. Dan had je weliswaar ook geen punt mee naar huis genomen, maar dit was wel erg zuur, vooral als je ziet hoe het scoreverloop in de eerste helft toch enigszins beïnvloed wordt. Een dure nederlaag? Ja en nee. Aan de ene kant denk ik dat we hier één van onze sterkste tegenstanders, zo niet de sterkste, van het seizoen hebben gehad, en aan de andere kant: de competitie duurt nog negentien wedstrijden.’
