Het was een wedstrijd om des keizers baard. Hollandia was een maatje te groot voor Quick ’20. De ploeg uit Hoorn was op enkele bepalende vlakken de bovenliggende ploeg. Een snellere handelingssnelheid, veel bewegende mensen en gogme.
Hoewel Quick ’20 een beetje van los zand aan elkaar hing, toonden de Oldenzalers veel inzet. Dat leverde ze enkele kansen op, die onbenut bleven.
Verrassend was de opstelling van Quick ’20. Middenvelder Bas Woestheid was als spits gepositioneerd, middenvelder Job Ravelli speelde als verdediger en verdediger Taner Sen speelde op het middenveld. Daarbij wilde Wiljan Mossing Holsteyn één-op-één spelen in de verdediging. Geen goede keus in mijn ogen. Toen Quick vervolgens achter kwam, bracht Mossin Holsteyn Rick van der Wal in als buitenspeler, terwijl hij zo’n beetje het hele seizoen als verdediger heeft gespeeld. Opmerkelijk, zeker gezien het feit dat er in de personen van Teglat Gouriyo en Ron Naafs nog twee aanvallers op de bank zaten.
Geen enkele speler van Quick ’20 kwam in aanmerking voor een ster, dus die hou ik deze week op zak. Man van de wedstrijd was Hans Aanzi (Hollandia). De amusementswaarde heb ik een 6,5 gegeven.
Quick ’20 – Hollandia 0-3 (0-2)
Scoreverloop: 11. Van Leeuwen 0-1. 34. Aanzi 0-2, 77. Vriend 0-3.
Man van de wedstrijd: Hans Aanzi (Hollandia)
Sterren: –
Amusementswaarde: 6,5
Gouriye en Naafs zaten niet voor niets op de bank. Een trainer werkt de hele week met spelers. Zeker als het een wedstrijd om des keizers baard is, kan hij dan wel eens keuzes maken die voor de buitenwacht onlogisch, maar voor de insiders heel logisch zijn.