Hemel, ik ga met rasse schreden richting pensioen. Dat is overigens verre van vervelend, want ik ben gehecht aan mijn vrijheid. Dat begon al op school, dat ik een vervelende onderbreking vond van het verblijf in een bos, dat zich op steenworp afstand van ons ouderlijk huis bevond. Met vriendjes maakten wij daar boomhutten, beslopen de manege die daar was en speelden indiaantje c.q. koiboi. Dit buitenleven maakte, dat ik weinig concentratie kon opbrengen om langdurig met de kop in de boeken te zitten. Vervolgens ging ik werken, maar afgezien van het loon ervaarde ik de dwangbuis van een kantoorbaan ... Lees verder >
