Twee jaar geleden deed ik in Las Vegas mee aan een pokertoernooi. Ik had een weddenschap afgesloten dat ik tijdens het toernooi een shirt van FC Twente zou dragen. Part of the deal was dat er wel een naam van een speler achterop het shirt moest staan. Ik koos voor de grootste geluksvogel uit de historie van FC Twente: Daniel Fernandes.
Het was nog in de tijd dat ze bij FC Twente papiergeld gebruikten als steun voor een wiebelende tafel. Twente had een reservekeeper nodig en kwam uit bij Daniel Fernandes. De in Canada geboren Portugees moest voor 4,5 maand de verlosser worden van de lege plek op de rode reservebank. Een typefout zorgde ervoor dat er geen 4,5 maand op het contract stond, maar 4,5 jaar. Vanaf het moment dat z’n vulpen het contract raakte was Daniel Fernandes multimiljonair. Er was geen schreeuwende Gaston met een cheque aan te pas gekomen.
Daniel Fernandes verdient naar verluidt 6 ton per jaar, wat neerkomt op een totaalbedrag van 2.7 miljoen euro in 4,5 jaar. Omgerekend is dat gemiddeld zo’n € 1650,- per dag. Hoe mooi is dat? Daniel Fernandes kan tijdens de wedstrijd een half uur op de wc gaan zitten, zijn kont afvegen met vier biljetten van 5 euro, een biertje en een Nuts halen en nog steeds met winst zijn plek op de tribune opzoeken. Niet slecht voor een keeper die alleen bij de groepsfoto welkom is op het belabberde veld van de Grolsch Veste. Al snel kwamen ze er bij FC Twente achter dat Fernandes beter was in het vangen van geld, dan in het vangen van ballen. Omdat de Portugees ook geen beenham op kon warmen werd hij aan verschillende clubs in Griekenland verhuurd. De arme Daniel Fernandes werd multimiljonair in de zon.
Met de naam van Fernandes achterop mijn rug hoorde ik de toernooidirecteur “Shuffle up and deal!” roepen. Professioneel tilde ik de hoekjes van de twee kaarten om. Eerste hand: azen. Obrigado, Daniel!
