Noem mij naïef, maar ik geloof. Ik weet dat het niet hip is om te geloven. Toch geloof ik in die oude man. Ik trek me niets aan van mensen die zeggen dat die man waar ik in geloof niet meer bestaat. Deze oude man heeft ons zoveel plezier geschonken. Hij hoort bij ons. Noem hem de personificatie van een traditie. Natuurlijk deed hij het nooit alleen. Hij deed het altijd samen met een groep helpers. Helpers die ook in hem geloofden. Helpers met verschillende kleuren. Hij heeft altijd lak gehad aan de discussie rondom verschillende kleuren. De boot van racisme heeft hij altijd afgehouden. Tuurlijk brak er weleens een kabel of kwam hij niet vroeg genoeg op stoom in andere landen. Ik doel op zijn tijd in Madrid en Turkije waar hij verpieterde. Ik wil gewoon niet geloven dat het zijn fout was. Ik denk echt dat de tijden van vroeger zullen herleven onder bewind van deze oude man. Ik geloof in een land dat weer ouderwets zenuwachtig kan zijn. Een land dat hoopt op een goed gezette schoen. Is iedereen vergeten hoe heerlijk een avondje kan zijn? Noem mij maar naïef, maar ik geloof nog steeds in Guus.
Bijzonder leuke column, Kees, complimenten.
Bedankt Peter!