ALMELO – Drie keer eerder deed hij het, twee keer scoren in het Polman Stadion, maar nog nooit deed hij het namens de bezoekende ploeg. Samuel Armenteros (foto) zorgde er zaterdagavond tijdens Heracles Almelo – Willem II (1-3) met twee goals persoonlijk voor dat zijn oude ploeg nog dieper in de problemen zit. Het bezorgde hem gemengde gevoelens.
‘Het was leuk om hier terug te keren en dat ik twee keer scoor is natuurlijk een persoonlijke plus,’ vertelde de 24-jarige aanvaller na afloop. Vooral bij de tweede goal toonde hij zijn technisch vermogen. ‘Ik maakte een schijnbeweging, waardoor de keeper op zijn rug kwam te liggen. Op je rug is het toch moeilijker bewegen, dus toen kon ik de bal vrij simpel in het lege goal schieten.’ Het was echter niet alleen maar hosanna voor Armenteros zaterdagavond. ‘Het doet pijn om te zien dat het zo slecht gaat bij Heracles. Ze moeten hier in Almelo blijven vechten en hun kop omhoog houden. Ik heb tegen de jongens gezegd dat het nog lang niet voorbij is en dat ze moeten blijven knokken.’ Juichen na zijn goals vond hij niet gepast. ‘Er werd van tevoren al gevraagd of ik dat ging doen. Ik heb het niet gedaan, vooral omdat Heracles in een moeilijke periode zit.’
Enkele minuten voor tijd werd de lenige spits naar de kant gehaald voor een publiekswissel en het waren niet alleen de Willem II-supporters die hun waardering lieten blijken. Ook het thuispubliek gaf hem een ovatie. ‘Het is natuurlijk mooi als je van het veld gaat en het hele stadion dan applaudisseert. Dat betekent veel voor me. Ik heb hier drieënhalf mooie jaren gehad en er altijd met plezier gevoetbald. Heracles heeft me erg geholpen in mijn ontwikkeling en onder Gert-Jan Verbeek en Peter Bosz hebben we hier mooi, positief voetbal gespeeld met veel goals.’
Terug bij af
In Almelo kreeg Armenteros echter vaak de kritiek dat het allemaal best mooi was wat hij liet zien, maar dat zijn acties niet voldoende rendement hadden. ‘Na de eerste tweeënhalf jaar bij Heracles zei ik in de voorbereiding tegen de trainer dat ik rugnummer negen wilde, waarop hij zei dat ik die eerst maar eens moest verdienen. Met Peter Bosz, Hendry Krüzen en ook John Stegeman zijn we veel bezig geweest met mijn loopacties, aannames en afwerken. Vervolgens had ik er in december dertien goals in liggen en verdiende ik mijn transfer naar Anderlecht.’
Begin 2013 maakte Armenteros de ambitieuze overstap naar de Belgische recordkampioen, maar daar wist hij nooit een vaste waarde te worden. Na een uitleenbeurt aan Feyenoord, speelt hij nu op huurbasis in Tilburg en is hij in feite weer terug bij af. ‘Ik ben inderdaad niet waar ik nu hoopte te zijn, anders had ik wel Champions League gespeeld. Ik wilde met Anderlecht Europa in en om het kampioenschap meedoen, maar voor mij heeft het niet uitgepakt zoals ik wilde.’ De Zweed met Cubaans bloed is ervan overtuigd dat hij niet voldoende kansen heeft gehad in Brussel. ‘Maar dat hoort erbij in het voetbal. De reden zal niemand ooit weten. Terugkeren naar Anderlecht heeft in ieder geval niet veel zin volgend seizoen. Ook al scoor ik hier dertig keer, ze willen me toch niet hebben.’
(foto René Hummel)
