Wielrennen en vallen lijken wel onlosmakelijk met elkaar verbonden. In vrijwel iedere (weg)wedstrijd gebeurt wel een valpartij. Soms is er geen schade en kan de renner zijn of haar weg vervolgen, soms is er materiaalschade, en vaak is er ook lichamelijke schade, van schaafwonden tot breuken. Maar soms is er echt sprake van een ernstig ongeval, denk bijvoorbeeld aan de val van Fabio Jacobsen en Dylan Groenewegen. Beide renners fietsen weer, zijn zelfs weer terug op het niveau van voor de val.
Af en toe gaat het echt helemaal mis. Denk onder andere aan Fabio Casartelli, Bjorg Lambrechts en Wouter Weyland , alle drie tijdens een wedstrijd om het leven gekomen. Hun profcarrière werd abrupt afgebroken. Maar dat gebeurde niet alleen bij de profs.
Deze week kwam ik bijgaande foto weer eens tegen. Een foto zoals ze vaak gemaakt worden, vlak voor de start van een wedstrijd. De Ronde van Almelo op Koninginnedag 30 april 1968, verreden op het bekende rondje Nieuwstraat, Knoopshöfte, Veldkampsweg en Rohofstraat. De categorie nieuwelingen is bijna gereed om te vertrekken. Helemaal links zit Joop van Nijen nog even op de stang van zijn fiets, daarnaast doe ik net mijn trainings-jack uit, dan op de rug gezien Johan Krake en Pieter Stiggelbout, met witte helm Joop Hobert, en vooraan zijn de Zwollenaren Charles van de Berghe en Tonnie van Dam in gesprek. Jos Brok uit Borne is de volgende op de eerste rij. De overige renners herken ik niet, wel de man voor de renners, vader Brok.
Jos Brok had enkele dagen eerder zijn eerste officiële wedstrijd gereden, na enkele trainingsritten. Dat gebeurde in Zevenaar, waar ik samen met de familie Brok naar toe was gereden. Dat gebeurde in een VW-busje, dubbele cabine met een laadbak, zoiets vergeet je nooit meer. En nu dus zijn tweede wedstrijd.
Halverwege de koers was Jos betrokken bij een valpartij, aan de achterzijde van het parkoers op de Veldkampsweg, een klinkerweg met nogal wat gaten en oneffenheden. De wedstrijd ging gewoon door, dus zo ernstig zou het wel niet zijn. Maar na afloop bleek dat hij met zijn hoofd op een stoeprand was terechtgekomen, het zag er niet goed uit en Jos werd in vliegende vaart naar het ziekenhuis vervoerd. Enkele dagen later overleed hij daar, zonder nog weer bij bewustzijn te zijn geweest.
De klap kwam hard aan in de wielerwereld. Zo jong, zo kansloos. Vrijwel alle Twentse renners waren op zijn begrafenis aanwezig. Het heeft op iedereen veel, heel veel indruk gemaakt. Later kregen we als herinnering deze foto. Opmerkelijk: vader Brok kon het wielrennen niet loslaten, werd zelfs nog jurylid en heeft nog diverse jaren in het Oostelijke jurykorps meegedraaid.
Harry Middeljans
