Dat kinderen uitvliegen is een natuurlijk fenomeen, dat zich ook in onze huishouding heeft voorgedaan. Waar sommige ouders vanwege het “empty nest-syndroom” blijven verlangen naar de tijd dat er sprake was van een full house, heb ik staan juichen toen de laatste koter de kuierlatten nam. Het uitvliegen van de Nachwuchs is immers een gezonde ontwikkeling. Bovendien beschik je ineens over een heleboel extra ruimte.
De kwestie is dat ik aan fitness doe, hetgeen bezwaarlijk in de buitenlucht kan worden gedaan. Althans: in theorie kan dat wel, maar de kans is dat passanten zicht krijgen op mijn fysieke bezigheden, hetgeen denkbaar tot meldingen bij de politie aanleiding zal geven. Niet omdat ik naakt mijn oefeningen doe, maar vanwege de aard van die bewegingen, die wellicht doen vermoeden dat ik aan toevallen lijd. Ook mijn schaduwboksen en het onwillekeurig kreunen dat ik voortbreng geeft wellicht voeding aan de gedachte dat ik iemand sta af te rossen.
Daarom verricht ik mijn fitnessoefeningen in de intimiteit van het kleinste slaapkamertje, waar voorheen onze dochter vertoefde. Met passen en meten heb ik er een lange halter, medicijnballen, zwaar elastiek, diverse handhaltertjes en een grote opblaasbare bal ingepropt. Ik kan er nog maar net mijn kont keren. Nu is het doen van oefeningen met genoemd materiaal prima voor de fysiek van met name de ouder wordende man, maar de ellende is dat het telkens herhalen van zekere bewegingen leidt tot verveling. Daarom heb ik in de schuur met behulp van een keilbout een zware bokszak opgehangen, waartegen ik regelmatig spar. Het rammen tegen iets wat niet terugslaat is een bevredigende en vooral louterende bezigheid.
Enthousiast geworden door de lol van het boksen heb ik vervolgens een zogeheten speedball gekocht, zijnde een klein peervormig leren ding waar lucht in zit. Je laat als het ware een regen van snelle klappen op dat nerveuse geval neerkomen, wat geen sinecure is aangezien de bal dankzij veren alle kanten op zwiept. Overigens hangt dit nuttige mepleder in de voormalige slaapkamer van zoonlief. Voor ik het vergeet: in onze slaapkamer heb ik een roeiapparaat tegen de muur gezet, zodat ik af en toe droog de roeibeweging kan maken. Prima voor rug en poten.
Helaas heeft de eega wat moeite met de volgens haar “sneaky manier van doen”, inhoudende dat ik inmiddels bijna de gehele woning heb getransformeerd tot fitnessruimte.
Zo moet ik haar helpen waren uit de koelkast in de schuur te halen, aangezien bedoelde zware bokszak ervoor hangt. Het roeiapparaat is al eens omgevallen en tegen haar scheenbeen gekomen en in het donker kwam zij in botsing met de speedball, wat haar aan het hoofd van een indringer deed denken, waardoor zij ongeveer de buurt bij elkaar gilde.
Goed, ik heb met de nodige vaart wat ruimte ingenomen. Maar mijn gezondheid is toch ook wat waard? Nou dan.
Erik Endlich
