Gerrit Moddejonge wilde in stilte vertrekken. Als het zover was, mocht zijn overlijden niet bekend gemaakt worden via een advertentie of anderszins. Daardoor vond zijn afscheid van het aardse bestaan plaats in kleine kring. ‘Zo wilde Gerrit dat’, vertelde zijn vrouw mij vorige week. Dat we vandaag op deze plek zijn overlijden ruim negen maanden na dato aan de buitenwereld melden, vond ze goed. Misschien voelde ook Gerrits echtgenote wel dat haar man zich ietwat te bescheiden had opgesteld met de wens zonder ruchtbaarheid naar het hiernamaals te willen overstappen. Dat gebeurde in de nacht van 31 oktober op 1 november 2019, twee dagen voor zijn 91ste verjaardag.
Ere wie ere toekomt. De dood van Gerrit Moddejonge (foto uit 2018) had destijds mijns inziens zeker wel aan de openbaarheid prijsgegeven mogen worden. Want in de jaren vijftig was Gerrit een bekende voetballer. Hij en zijn oudere broer Hennie speelden voor Sportclub Enschede dat destijds een topclub was. Ze werden Moddejonge senior en Moddejonge junior genoemd. Legendarische namen. Ze klinken de oudere voetballiefhebber anno 2020 nog altijd als muziek in de oren.
Gerrit was de jongste en tevens klein van stuk. ‘t Klène luidde zijn logische bijnaam. Trainer Fadrhonc noemde hem Spietske. Als aanvaller – meestal was hij midvoor – maakte Gerrit het ene doelpunt na het andere. Hij was snel en had gevoel voor de juiste plek, zoals het een goalgetter betaamt.
Op 15 juni 1958 had Gerrit bijna geschiedenis geschreven. Sportclub Enschede speelde in de Nijmeegse Goffert tegen DOS de beslissingswedstrijd om de nationale titel. Het was een dag met tropische temperaturen. Gerrit zou een hoofdrol gaan spelen in Nijmegen.
Op enig moment viel sterspeler Abe Lenstra via de linkerkant aan. Hij trok de bal voor, Gerrit passeerde Hans Kraay en schoot de bal in de hoek. Doelpunt. Juichend gooide Spietske zijn handen in de lucht. Maar scheidsrechter Leo Horn wees niet naar het midden. Hij keurde het glaszuivere doelpunt af wegens buitenspel. En daarmee zat hij fout. Op de filmbeelden die bewaard zijn, is duidelijk te zien dat Abe de bal terugtrok. Daarbij speelt de duidelijk in beeld zijnde zestien meterlijn als stille getuige een belangrijke rol. Horn had het doelpunt moeten toekennen. Ik pleit ervoor om de VAR er alsnog naar te laten kijken om dan vervolgens de titel aan Sportclub toe te kennen. Zou dit geen schone taak kunnen/moeten zijn voor toparbiter Bas Nijhuis die tevens Sportclub-man is.
Ruim twee jaar geleden – precies 60 jaar na dato – bezocht ik Gerrit toen hij was opgenomen in zorgcentrum Bruggerbosch en vroeg hem naar dat befaamde moment. Ondanks zijn broze gezondheid wond hij zich opnieuw op over de blunder van Horn. De tranen stonden in zijn ogen. ‘Zelfs de mensen van DOS zeiden dat we erin geluisd zijn. Ik weet nog dat ik heel kwaad was. Maar wat kon je eraan doen. Horn was een grote jongen in de scheidsrechterswereld’, aldus Gerrit.
Praten over zijn tijd als semi-prof ontroerde hem op hoge leeftijd nog steeds. ‘Ik kreeg van Abe vaak een mooie bal. Ik liep altijd zodanig dat hij mij goed aan kon spelen. En trainer Fadrhonc mocht mij’, herinnerde Moddejonge junior zich.
In de nadagen van zijn loopbaan als betaald voetballer scoorde Gerrit nog goals voor het één niveau lager spelende Enschedese Boys, alwaar hij meer kon verdienen. ‘Ik kocht toen voor het eerst een auto, een kever‘, zo vertelde hij. Overigens sleet ook Abe zijn laatste dagen als semi-prof bij de Boys.
Intussen is het dus alweer meer dan negen maanden geleden dat Gerrit is overleden. Een enkeling wist het. Maar nu is het openbaar. Om recht te doen aan de doelpuntenmaker van weleer, die bijna een gouden treffer had geproduceerd. De scheidsrechter kleunde echter mis en boorde hem en Sportclub de titel door de neus. Want – zoals bij menigeen bekend is – DOS werd in de verlenging kampioen door een goal van Van der Linden.
PS Gerrits broer Hennie (Moddejonge senior) is op 24 mei 2011 op 84-jarige leeftijd overleden.
Foto: 15-6-1958, de beslissingswedstrijd Sportclub Enschede-DOS in de bomvolle Goffert. Gerrit Moddejonge (midden) is dichtbij een doelpunt. Frans de Munck (links) en Hans Kraay (rechts) kijken onthutst de bal na. Deze bal van Moddejonge belandt echter op het net van het doel.
Als de dag van gisteren kan ik me deze kampioenswedstrijd nog herinneren met de afgekeurde goal van GM. Het was bloedheet in de Goffert met Sportclub als de bovenliggende partij. Alhoewel ik Tonny van der Linden toen de beste en gevaarlijkste man van het veld vond. Tegelijkertijd speelden GVAVV en Elinkwijk ( 1-2) in het stadion t Veldwijk de beslissingswedstrijd wie er dat jaar moest degraderen.
Aha, dubbel feest in Utrecht dus, die dag.
En bij mijn oude club wijlen De Boys natuurlijk, ha ha.
Bedankt Gijs voor het plaatsen van dit artikel. Gerrit was mijn trainer bij Wilhelminaschool zo rond 1970. We zijn toen met hem kampioen geworden. Hij wist van de vele individuen bij de School in die tijd een echt team te maken. Ik heb warme herinneringen aan hem. RIP.