Arme Vincent Wevers. Ik ken hem een beetje en weet dat het geen wreedaard is. Dat hij in zijn jonge jaren turnkinderen sloeg of schopte, dat hij hen structureel vernederd zou hebben. Ik kan het nauwelijks geloven.
Vele jaren geleden mocht ik hem bij een van de jaarlijkse sportverkiezingen van RTV Oost de jaarlijkse pioniersprijs uitreiken. Omdat Wevers (foto) de turnsport in deze regio op een hoger niveau had gebracht. Niets was hem teveel. Hij richtte een topsporthal in, eerst provisorisch in Oldenzaal en daarna in de moderne IISPA van Almelo. Dat zijn tweelingdochters Sanne en Lieke buitengewoon talentvol waren, motiveerde hem extra.
Vader en toptrainer was hij. Knap. Sanne werd in 2016 Olympisch kampioen. Mooier kon niet. We zien nog voor ons hoe ze zich zielsgelukkig in de armen van haar even zielsgelukkige vader liet vallen.
En nu is hij werkloos. Op non-actief. Joy Goedkoop, dochter van een oud-profvoetballer, klaagde hem aan en met haar deden meer ex-pupillen deden dat. Wevers en zijn collega’s waren destijds op de Oost-Europese toer gegaan. Dat betekende keihard zijn voor die meiden, afknijpen, intimideren. Gerrit Beltman sloeg hen zelfs, zo vertelde hij. Hij misdroeg zich, omdat ze mentaal ijzersterk moesten worden, moesten leren zich optimaal te focussen, geforceerd moest de onontbeerlijke discipline erin gestampt worden. Nooit verslappen. Oh wee als ze……
Daar maakten Wevers en al die anderen een cruciale fout. Ze dachten dat ze de aanstaande toppers ook in mentaal opzicht konden trainen. Voetbaltrainer Fritz Korbach zei ooit dat hij het psychologische deel van de training van topvoetballers zelf wel voor zijn rekening nam. Daar had hij geen specialisten voor nodig. Dat uitermate belangrijke onderdeel van de topsport deed hij er zelf wel bij. Judotrainers als Geesink, Ruska, De Korte en anderen deelden regelmatig een tik uit om hun jonge pupillen te stimuleren en ik sprak eens een jeugdtrainer van een profvoetbalclub die een ietwat lastig middenveldertje met een grijns op zijn gezicht een wedstrijd of zes achter elkaar al voor de rust wisselde. Zo zou hij leren wat zijn taak in het veld was. De jongen stopte op 14-jarige leeftijd.
Dat waren de trainers van vroeger. In de meeste takken van sport. Tegenwoordig is de mentale training in handen van specialisten. In de teams rond een groep topsporters is haast altijd een mentale trainer aanwezig. Terecht. Je kunt op technisch en tactisch gebied perfecte trainers hebben, maar als het boven de wenkbrauwen van de spelers en atleten niet klopt, wordt het niks.
Daarom ook zijn er de laatste jaren geen klachten meer ingediend tegen mannen als Wevers. Hij en zijn collega’s hoefden zich alleen nog maar te richten op de technische component van de turnsport. Met hun autoritaire methodes van vroeger zijn ze gestopt. Ze kwamen tot inkeer.
Niettemin heeft de bond hen ontheven van hun taak. Ze zijn de kwaaie pieren. Maar ook de meiden zitten thuis en proberen wat voor zichzelf te trainen. Zij hebben geen klachten over hen en willen maar één ding: door met de voorbereiding op de Spelen van Tokio 2021.
De trainers moeten echter eerst hun zonden opbiechten en daarmee zal veel kostbare tijd verloren gaan.
Arme Vincent Wevers. Hij moet zijn dochters en andere pupillen loslaten. De pionier van het regionale topturnen is ridder te voet. Hij zal in Tokio op de tribune zitten in plaats van aan de zijde van zijn dochters in de arena.
Gijs, complimenten voor dit artikel. Eerlijk en met, ondanks de kennis van nu, realiseren dat een niet acceptabel verleden nu extreme invloed heeft op de huidige talentvolle turnequipe. Alsof het in de turnwereld zo was….Bij de dames wielrennen eind jaren ’90 was het niet anders. De toenmalige nationale coach kocht de nationale winterkleding één of twee maten te klein. De meiden die geselecteerd waren, wilden maar al te graag in de Nederlandse ploeg….. dus moesten ze afvallen … en afvallen. Leontien van Moorsel hield er lange tijd een eetstoornis aan over dat zelfs leidde (lijdde!!) tot sterk vermageren, tot anorexia toe.