Ab Mastenbroek heeft een carrière gekend met talloze hoogtepunten, maar het allermooiste moment vindt hij de eerste landstitel met Olympia. ‘Omdat het de eerste was’, zegt hij. ‘We stonden perplex met ons allen. Het was een verrassing voor de vaderlandse handbalwereld, hoewel we in de jaren ervoor achtereenvolgens vierde, derde en tweede geworden waren. Wij kwamen uit het oosten, waren van ploegen als Hellas en Niloc, de Limburgse en Arnhemse teams meestal de mindere, maar werden wel landskampioen. In de veilinghal van Twello waren we eerst al kampioen van het oosten geworden en moesten vervolgens naar Rotterdam voor de strijd om het landskampioenschap. Onze tegenstanders waren PSV, Niloc en Hellas. Er zaten 3000 toeschouwers in de hal. We speelden heel goed. Tegen PSV en Niloc maakten we een grote achterstand goed en tegen Helaas namen we een 6-1 voorsprong. We waren vooral ook mentaal heel sterk. Het publiek was uitbundig. Je hoorde de aanhang van Olympia er boven uit. Dat waren we overigens wel gewend, want we speelden destijds vaak oefenwedstrijden in Duitsland tegen topploegen en daar kwam altijd veel publiek.’
Het team van Olympia dat in ’56 kampioen van Nederland werd, bestond uit Bert Kasteel, Hans Horselenberg, Wil Meijers, Henk Kuipers, Gerrit Ebbink, Alex Kock, Henk Versteeg, Frits Textor, Henk Hegeman, Jacob Borgman, Herman Loman, Gerrit Sluyer, de Hongaar Caroly Sturm, Gerrit Ebbink, Jan ten Cate en Ab Mastenbroek.
Horselenberg, Meyers, Versteeg, Kasteel en Kuipers hebben ook korte of lange tijd in Oranje gespeeld. Frits Textor en Jacob Borgman zijn overleden. Mastenbroek en zijn teamgenoten van toen zien elkaar nog elke derde woensdag van de maand in Hotel Nationaal.
In het leven van Mastenbroek speelde de handbalsport een grote rol. Ook zijn vrouw Rie Mastenbroek-Ter Brugge speelde bij Olympia in het eerste team. Hun zonen Dick en Bert werden ook fervente handballers. Bert speelde eveneens bij Olympia en Dick speelde net als zijn vader jarenlang in Oranje (141 interlands) en ook hij was keeper. Hij verhuisde naar Limburg en keepte jarenlang bij Sittardia.
