Afgelopen week werd bekend dat Theo ten Caat vertrekt bij FC Twente. Dat heeft te maken met nieuw beleid, andere bakens, het bekende werk bij de ontbinding van een contract met wederzijdse instemming. En natuurlijk is de club FC Twente de trainer Theo ten Caat dankbaar voor zijn jarenlange inzet. Ten Caat heeft diverse functies binnen het technisch kader bekleed bij de Enschedeërs. Hij richtte zich vooral op het bijslijpen van jonge talenten en de beloften.
Ten Caat (dus geen Ten Cate en ook geen Ten Kaat) kwam bij FC Twente als balkunstenaar en dat was hij ook zonder bal, een man die altijd verder keek, met een bredere blik dan de doorsnee voetballer. Hij speelde van 1984 tot 1987 en van 1995 tot 1999 als voor FC Twente; een balvaardige speler met een enorme trukendoos, wat je noemt een sierlijke voetballer, meer kunstenaar dan buffelaar.
Hij kwam, geboren in Hollandscheveld en lid geworden van de amateurclub Achilles 1894 uit Assen, behalve voor FC Twente ook nog uit voor Veendam, Groningen, Aberdeen en Vitesse. Echt doorgebroken is hij nooit. Te veel schoonheid, te weinig hardheid. Ook een beetje een loner, niet zo zeer op het veld, wel eromheen. Op trainingen en in wedstrijden etaleerde hij zijn voetbaltalent, in de kantine en de verblijfsruimtes was hij een stuk minder nadrukkelijk aanwezig. Wat veel teamgenoten al helemaal niet begrepen was dat Ten Caat – in plaats van met hen mee te gaan om bij Stokkers aan de Oldenzaalsestraat te biljarten – veel liever doorliep naar het Rijksmuseum Twenthe om daar de wanden te inspecteren, de ene na de andere tentoonstelling. Kunstenaar met en zonder bal. De man van de steekpass was ook de man van het palet.
Hij werd wel eens voor links en alternatief versleten vanwege zijn belangstelling voor beeldende kunst, maar als vreemde vogel toch volledig geaccepteerd in en om Het Diekman. En omgekeerd ook, want FC Twente behield hem voor de club, vooral om talent bij te schaven en verder te brengen.
En misschien heeft Ten Caat jonge voetballers ook wel eens verteld over het nut van een bredere blik dan alleen die voor voetbal. Omdat met een penseel ook zoveel mogelijk is. Dat een balletje binnendoor dat precies op tijd effect sorteert je war kunst is en mooi om te zien, maar dat elke penseelstreek in de witte kimono van het meisje van George Hendrik Breitner ook niet valt te versmaden.
Scipio
