Over de hegemonie van de Nederlandse schaatsers, ga ik het nu niet meer hebben. Of dat goed is voor deze sport, die hegemonie, daar heb ik mijn mening al eens over gegeven. Sport bedrijf je op topniveau uitsluitend om te winnen, dus in principe telt een tweede of derde plek niet en over een vierde plaats hoeven we het helemaal niet te hebben. Wat ik wel van belang vind bij het bedrijven van topsport is dat de wedstrijden voor iedere deelnemer onder gelijke omstandigheden plaatsvinden. Daarom is het ook een hele verbetering voor de schaatssport dat we in prachtige en moderne overdekte banen schaatsen. Geen verschillende weersomstandigheden meer en altijd ijs waar je tenminste op blijft glijden.
Maar ook in de supermoderne ijspaleizen dreigt de techniek de omstandigheden te gaan beïnvloeden. Er worden in het ijspaleis voor de komende Olympische spelen zelfs heel krachtige windkanonnen ingezet om de schaatsers een duwtje in de rug te kunnen geven. Wat maakt dit nu uit hoor ik u zeggen, want daar profiteren dan toch alle deelnemers van? Dat vraag ik mij echter af, de man/vrouw achter de knoppen van deze blowers kan namelijk de kracht van dit zetje in de rug regelen. Je kunt die windkanonnen namelijk wat harder of zachter laten blazen en zo dus de omstandigheden waaronder moet worden geschaatst beïnvloeden.
Natuurlijk moet je heel hard kunnen schaatsen om prijzen te winnen, maar in een sport waar het om honderdsten of zelf duizendsten van secondes gaat, kan een standje 4 of 5 zeker het verschil maken. Ik ben dus geen voorstander van mechanische en technische ontwikkelingen die tijdens de wedstrijden regelbaar zijn door mensen. Wie kan garanderen dat de Koreaan die volgend jaar achter de knoppen zit, de blowers niet net wat harder laat blazen, als er een landgenoot in de baan schaatst?
We strijden al jaren tegen het dopinggebruik van individuele sporters. Ik zie nu echter een ander gevaar nadrukkelijk de kop op steken. We kenden al het motortje bij het wielrennen en nu vormen dus de windkanonnen bij het schaatsen het nieuwe gevaar. Deze vorm van mechanische doping doet ook geweld aan het uitgangspunt dat je als topsporters de strijd zoveel mogelijk aan moet gaan onder gelijke omstandigheden. Ik ben van mening dat de schaatsers hier niet om gevraagd hebben en dat het hier dus gaat om de strijd tussen de diverse overdekte ijsstadions. Wie heeft het snelste ijs en de meeste records in huis? De sporters zijn in feite een speelbal geworden van deze onderlinge strijd tussen de accommodaties. Een slechte ontwikkeling en niet in het belang van de sport. De volgende stap is waarschijnlijk dat we in de overdekte accommodaties de luchtdruk kunstmatig gaan regelen. Verkeerde ontwikkelingen en beslist niet nodig om met elkaar topsport te bedrijven of er naar te kijken. Over de ruggen en tegen het belang van de sporters in wordt er een keiharde strijd uitgevochten tussen de (te?) vele overdekte ijsstadions. Lijkt mij echter dat het schaatsen niet gebaat is bij deze scheve schaats.
Chris Walraven
