In de sport kun je op van alles wedden. Of het nu gaat om de uitslag van een voetbalwedstrijd, het aantal atleten dat de marathon binnen de twee uur en een kwartier loopt, het podium van de Tour de France.
Er gaan enorme bedragen in om en sommige lieden geven er een lieve duit aan uit. Ik begrijp dat niet. Zelf houd ik het uiterst bescheiden. Dubbeltjeswerk. Nou voortuit: een kwestie van wat euro’s.
Het begon bij zwager Kees. ‘Die vent redt het niet. Hij sneuvelt in de kwartfinales.’ Het ging om Olympiër Henk Grol, een imposant krachtsmens die enorm fanatiek is en in Rio op de mat verscheen. ‘Onzin’, merkte ik op, ‘Henk judoot de finale. Kijk die man toch! Zilver zou mij tegenvallen.’ Kees legde provocerend een euro op tafel. Ook deze jongen trok de portemonnee, Kort daarna een geëmotioneerde Krol, die uit de halve finales was gekukeld. Kees grijnsde en incasseerde mijn euro.
Ik vond dat ik recht had op revanche ‘Oké’, repliceerde Kees coulant, ‘vijf eurootjes dat Dorian van Rijsselberghe windsurfgoud gaat halen’ Windsurfen: een soort tombola, je kunt – weet ik veel – van je plank donderen, een vuile wind treffen, door één van die andere dertig plankjongens voorbij gestreefd worden. Potdomme: de man werd Olympisch kampioen. Kees streek met bijna routineus gemak mijn glimmende eurootjes van tafel en in zijn zak. Zijn lach had iets sardonisch.
Nu heb ik meer met atletiek en deze moeder aller sporten heeft weinig geheimen voor mij. Talent onderken ik reeds tijdens de kleuterjaren, prestaties zie ik van verre aankomen, ik kan bij wijze van aan de neus van de atleet zien of de vorm er is. Zwager Kees aarzelde. ‘Niet getreuzeld kerel’, riep ik monter en vol vertrouwen, ‘Roep eens wat. Vooruit: ik wed om een tientje dat Dafne goud haalt op de tweehonderd meter tijdens de EK.’ Ik dacht nog: dat doet Kees van z’n leven niet. Hier trapt zelfs hij niet in. ‘Oké’, zei Kees – en legde een tientje op de salontafel.
Eindelijk gerechtigheid. Een glimlach speelde om mijn mond, ik zag blij hoe Dafne op haar favoriete afstand uit de blokken spoot, de bocht in denderde, de… zij… Dafne won! Zilver welteverstaan. Kees sloeg net te hard op mijn schouder, lachte veel te uitbundig, liet mijn tientje tergend langzaam in zijn portemonnee glijden.
Ik had het even errug gehad met weddenschappen, totdat Kees afgelopen vrijdag met een wel heel aantrekkelijk voorstel kwam: vijftig euro als PSV wint. Bij zowel gelijkspel als bij winst zou ik die vijftig pietermannen in mijn zak steken. Dus twee keer meer kans om te winnen!
U weet hoe het afgelopen is. Kees en ik zijn gebrouilleerd. Je had moeten zien hoe ingemeen hij dat geld in zijn achterzak liet glijden. Met die grijns van hem.
Erik Endlich
