Bij vrijwel iedere huldiging van sportevenementen zie je ze opduiken: de hoogwaardigheidsbekleders. Van voorzitter van het organisatiecomité tot de minister-president, ik heb ze in mijn speaker-carrière allemaal voorbij zien komen.
En de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ze zich over het algemeen ook netjes op de achtergrond hielden, al lukte dat niet altijd.
Opvallend, hoe hoger de functie, hoe minder kapsones. En vaak waren ze goed voor prachtige opmerkingen. Als ik een top-drie samenstel kom ik tot de volgende invulling.
Op drie Camiel Eurlings. Tijdens een van de etappes van Olympia’s Tour in Limburg was hij in zijn functie als minister van Verkeer en Waterstaat de eregast. Maar ondanks het feit dat hij spontaan was, leuke dingen zei en zeer geïnteresseerd was lette bijna niemand op hem. Eigen schuld, hij had zijn (toenmalige) vriendin meegenomen. Zelden zo’n bloedmooie vrouw gezien. Vond het publiek ook, Camiel stond qua aandacht volledig in de schaduw. Zoiets vergeet je niet.
Op twee komt voormalig minister-president Dries van Agt. Ik ontmoette hem bij het Nederlands Kampioenschap veldrijden 1980 in Beek en Dal, bij Nijmegen. De woonplaats van de premier. Ergo, het parcours liep bijna door zijn tuin. Het begon al vroeg, want er waren meerdere wedstrijden. Van Agt kwam tegen twaalf uur. Wielerliefhebber, had zelf een racefiets en vrienden in de wielerwereld. Gerrie Knetemann en Hennie Kuiper behoorden tot zijn fietsvrienden. Een interview was dan ook geen enkel probleem. Een Nationaal Kampioenschap in uw achtertuin, dat moet u als wielerliefhebber toch een heerlijk gevoel geven, zo begon ik mijn gesprek met hem. Even dacht hij na, toen kwam het antwoord. Klopt, zei van Agt met een glimlach op zijn gezicht, en het is tevens de eerste keer dat ik op zondag geen wekker nodig had om wakker te worden, waarvoor ik je hartelijk wil bedanken. Het publiek lag in een deuk, de ontspannende toon was gezet, het gesprek liep prima en Van Agt genoot.
En met stip op nummer één: Erica Terpstra, voormalig zwemkampioene, winnares van een zilveren en een bronzen medaille op de Olympische spelen in Tokio 1964. Later werd zij kamerlid voor de VVD en van daaruit staatssecretaris. De leukste herinnering heb ik aan mijn ontmoeting met haar tijdens Olympia’s Tour in 2007 in Hoofddorp waar zij aanwezig was in haar functie als voorzitter van NOC-NSF. Natuurlijk stond zij tijdens de huldiging op het erepodium. Zoals gebruikelijk stelde ik eerst de rondemiss aan het publiek voor. Een leuke meid, die natuurlijk ook niet vergat om haar kledingsponsor te noemen. Waarop ik mij omdraaide naar Erica met de vraag of zij ook daar haar kleding kocht. Het antwoord kwam zoals altijd bij haar onmiddellijk. ‘Nee, natuurlijk niet, daar verkopen ze geen tenten.’ Het gelach van het publiek overstemde het lawaai van het vliegtuig dat net was opgestegen van Schiphol. En Erica zelf lachte het hardst van allemaal.
Harry Middeljans
