Zaterdag 22 april overleed rond acht uur ’s morgens de 37-jarige Italiaanse renner Michele Scarponi. Echtgenoot van Anna, vader van twee kinderen, op de fiets nog succesvol bezig in de Tour des Alpes de dagen voor zijn overlijden. Vlak na vertrek op zijn vroege ochtendrit zag de door zijn Astana Team beoogde Giro d’Italia-kopman bij het oversteken van een weg een busje over het hoofd. De klap werd hem fataal.
De wielerwereld was in dat weekend bezig met de laatste voorjaarsklassieker, Luik-Bastenaken-Luik. De plaatjes en filmpjes van Michele, geplaatst op internet en social media zullen helaas veel langer beklijven dan de foto’s van de geëmotioneerde winnaar Valverde. Michele de avond voor zijn overlijden als paardje, met de in zijn in Tour des Alpes gewonnen leiderstruien gehulde kleuters op zijn rug. Michele selfie filmend tijdens een trainingsritje met zijn vertederende papegaai Frankie. Papegaai Frankie, zittend op een verkeersbord op de met achtergelaten bloemen gemarkeerde plek waar zijn baasje verongelukte. Het was en is om te huilen als je de beelden op je laat inwerken.
Ik kende Michele niet persoonlijk, nauwelijks kende ik zijn karakter. De afgelopen weken worden er in diverse krantenkolommen pogingen tot karaktermoord op enkele, ‘niet onomstreden’ renners gedaan. De ploegen van deze coureurs hebben het wielervoorjaar gekleurd. Gepassioneerde, on-stuitbare wielrenners, zoals Philippe Gilbert, die desnoods met een gescheurde nier na het winnen van de Amstel Gold Race vrijwel linea recta van het podium naar het ziekenhuis moest worden overgebracht. Of Alejandro Valverde. Hij accepteerde in 2010 zonder morren zijn ‘algemene schorsing’ wegens vermoede verboden contacten met een ‘dubieuze’ arts. De noodgedwongen periode van inactiviteit benutte hij om er beter dan ooit uit te komen. Hij maakte er een anderhalf jaar durende eindsprint van, die resulteerde in tientallen nieuwe successen. Ondertussen is hij 37 jaar oud en vertoont nog geen spoor van sleet. De moraalridderjournalist vraagt zichzelf echter af ‘waar hij naar zit te kijken’. Aan de ook ooit korte tijd geschorst geweest zijnde Michele hoeft de scribent zichzelf alvast nooit meer te ergeren..
Tukker Bram Tankink verwoordde zijn verdriet op Twitter als volgt: ‘Een van de kleurrijkste en meest gewaardeerde renners van het peloton verongelukte op training. RIP Michele’. Dat zijn de mannen waar we naar zitten te kijken.
Theo de Rooij
Mooi en oprecht verwoord Theo