John Ewbank is helemaal afgebrand en afgeblaft, omdat het koningslied niet best is. Hij is zelfs met de dood bedreigd. Lekker tegen iemand aanschoppen en zeiken. Oh, wat zijn we daar goed in in Nederland, iemand helemaal met de grond gelijk maken, oh wat is dat fijn. Lekker negatief, geen complimenten, nee, afbranden die hap. Het schijnt ook dat er zinnen zijn in het lied die slecht zijn of niet helemaal goed lopen, het is toch wat. Als ik mijn column op zondag door mail naar de redactie van Twentesport, dus de ruwe versie, weet ik zeker dat er ruzie gemaakt wordt bij de heren van Twentesport. Niemand wil mijn column nakijken, dat is klauwen vol werk. Over slechte zinnen gesproken… wat kan een heel land zich druk maken om een koningslied. Maar genoeg daarover.
Wat veel belangrijker is en ook veel leuker: de koningsspelen van afgelopen vrijdag. Een geweldig idee van Richard Krajicek. De donderdag ervoor was het 22 graden geweest, uitstekend weer voor koningsspelen. Maar helaas, het was vrijdag een graad of 14 kouder en de regen kwam met bakken uit de hemel. Lyns had zich enorm verheugd, net als alle andere kinderen. Ze hadden het Wilhelmus uit hun hoofd geleerd en nog een lied (niet het Koningslied). Iets van “Het is koningsdag, het is koningsdag, We dansen en we zwaaien met een vlag, een buiging, een buiging”. Niks mis mee dacht ik, goede zinnen. Nadat alle kinderen een goed ontbijt hadden gekregen op school, gingen ze sporten. Toen ik aan kwam lopen kon ik Lyns niet vinden in de speeltuin waar de koningsspelen plaatsvonden. Juffrouw Caroline kwam al koukleumend naar mij toe en wist ook niet waar Lyns was. Na een kwartiertje te hebben gezocht, kwam ik op het heldere idee om binnen te gaan kijken in het gebouw bij de speeltuin. En ja hoor, daar stond hij voor een televisie waar op dat moment de koningsspelen in Enschede op te zien waren. In Enschede scheen het zonnetje wel, in Deventer werd het weer alleen maar slechter. Vol trots liet hij de stempelkaart zien waarop al twee behaalde stempels te zien waren van onderdelen die hij succesvol had afgerond. Maar er ontbraken nog vier stempels. Snel dirigeerde ik hem naar buiten waar de andere stempels moesten worden gescoord.
Even later liep hij met een mandarijn op een lepel een parcours over, met een helling en tractorbanden. Wederom een stempel verdiend, maar de stempeljuf of meester was in geen velden of wegen te bekennen. Hoogstwaarschijnlijk gevlucht voor de stromende regen. Dan maar op en skippybal, dacht Lyns; wederom een parcoursje voor een stempel. Ik sloeg het allemaal trots gade vanonder een paraplu (volgens mij een hele slecht zin). Maar wat een bikkel, Lyns. De skippybal tussen zijn kleine beentjes, het was een aandoenlijk gezicht. Helaas raakte de skippybal niet de grond en hupte hij dus vrolijk door op zijn voetjes. Het valt ook niet mee, voor de eerste keer skippyen. Net op het moment dat kangoeroetje Lyns de eindstreep bereikte, klonk uit de luidsprekers een stem. De koningsspelen werden gestaakt, het droevige weer was de oorzaak, een goede en juiste beslissing van de school. Lyns kreeg gelukkig nog wel een derde stempel en ik feliciteerde hem met een dikverdiende knuffel. Wat mij betreft zijn de koningsspelen voor herhaling vatbaar. Het is geweldig en ontroerend kinderen te zien sporten en genieten. En, niet onbelangrijk: de azijnzeikers waren stil en dat is eigenlijk het grootst denkbare compliment …
