Met de de Oud-Eagles speelde ik zaterdag een wedstrijd tegen de Oud-CJV-ers uit Deventer. We spelen niet zo vaak met de Oud-Eagles, hoogstens een keer of twee per jaar. Op 2 juni kruisen we nog een keer de degens in Zutphen, tegen het eerste elftal van Be Quick. Zaterdag vond ik het geweldig; een fijne tegenstander die ook aardig op leeftijd was. Wij hadden wel een paar jongere jongens erbij, zeg ik eerlijk, maar het mag geen naam hebben. Spelen tegen leeftijdsgenoten, het was een genot. Geen tegenstanders die over je heen denderen, kort dekken, een echte warming up doen met pylonnen en hesjes, een groepshug of een ingestudeerde vrije trap doen. Integendeel, het was heerlijk. Een balletje rustig aannemen, het kon (niet altijd, maar dat lag aan mijn handelingssnelheid). Een steekballetje op je gemak geven zonder een wilde twintiger in je kielzog, het kon. Een mislukte pass geven zonder dat de tegenstander sarrend zegt dat je er geen klote van kunt, het kon. Zelfs een onnodige wilde tackle maken, in het luchtledige, uit frustratie, het mocht zonder kritiek van de leeftijdsgenoten van de tegenstrever. Eindelijk weer plezier in voetbal.
Een paar maanden geleden gooide ik er een mail uit naar mijn ploegmakkers van Lelystad 4 of het niet verstandiger was dat wij naar de veteranencompetitie zouden gaan… Nou, je had ze moeten horen. Een bloemlezing van reacties: ‘Dacht het niet, nog lang niet, veteranen! Ben je gek geworden. Ga jij maar lekker naar die ouwe lullen-competitie …’
Oké, dan niet. Amper punten gepakt dit jaar en maar zeiken dat de tegenstanders zo fit en jong zijn… En weer een nederlaag van 7-1… Het plezier was dit seizoen ver te zoeken bij Lelystad 4 en dat kwam vooral door de nederlagen tegen jongere ploegen. Ik heb afgelopen zaterdag ondervonden hoeveel plezier je kan hebben tegen leeftijdsgenoten. Ik gooi er morgen weer een mailtje uit…
Haha, als je ze tegen JOU al zeggen dat je er geen klote van kan, wat denk je dat ik naar mijn hoofd kreeg?