Het mysterie is opgelost. Haile Gebrselassie zei ooit tegen me: ‘als je zegt dat je gaat stoppen met lopen, dan ben je in feite al gestopt’. Ik roem Mister Hengelo om deze gedachte. Maar vorig jaar las ik ineens in diverse kranten: ‘Haile denkt aan stoppen’. Ik ging twijfelen aan de uitspraken van mijn held. Had ik hem wel goed begrepen?
Gelukkig kon ik vorige week het mysterie oplossen. Ik belde met Jos Hermens. Sinds jaar en dag de manager van Haile en vele andere succesvolle lopers uit Afrikaanse landen. Kon het niet laten te vragen of de huidige houder van het wereldrecord nu werkelijk overwogen had te stoppen met rennen. ‘Nee’, verzekerde Jos me. Haile denkt er nog altijd precies zo over als hij je ooit vertelde. Hij werd destijds alleen hard onder druk gezet door journalisten toen hij tijdens een wedstrijd moest opgeven. ‘Misschien is het beter dat ik het stokje een keer doorgeef’, had hij in al zijn teleurstelling gezegd. En zo ontstonden de krantenkoppen dat de Ethiopiër er de brui aan wilde geven. Terwijl Gebrselassie die woorden nooit in zijn mond had genomen.
Zondag liep ik de marathon van Rotterdam. Ik wilde de 42 kilometer en 195 meter onder de vier uur lopen. Voor mij een mooie tijd. In de voorbereiding werd duidelijk dat het haalbare kaart zou zijn. Maar toen werd het zondag. En scheen de zon onverbiddelijk. Hard en heet. En wat is 42 kilometer en een beetje dan ver. Meerdere malen dacht ik aan stoppen. Maar ik zei niets en duwde die gedachte kilometers lang weg. Niet denken aan stoppen en zeker niet zeggen dat je stopt. En zo kwam ik in een prima 4.08 toch nog over de finish van de Rotterdamse Coolsingel. Dankzij Mister Hengelo.
