Er zijn jaren geweest dat ik Sinterklaas en Kerst ellendige dagen vond. Ik praat dan uiteraard over de periode dat Lesley en Sven er niet meer bij waren. Sinds Lyns op 28 september 2007 werd geboren, zijn deze ‘feestdagen’ wat minder vreselijk geworden. Afgelopen zaterdag zijn wij met Lyns, inmiddels vijf jaar oud, naar de Deventer schouwburg geweest waar de voorstelling ‘Sinterklaas en het verdwenen pakje’ speelde. De schouwburg was helaas matig gevuld, maar het mocht de pret niet drukken bij Lyns. Met rode koontjes meezingend en -hossend: hij vond het geweldig. Het blijven voor mij als vader machtige momenten om dat mannetje te zien genieten.
Later op de avond kwamen de pakjes en het ‘Bedankt Sinterklaas’ klonk veelvuldig uit Lyns zijn mondje. Hij excuseerde zich regelmatig bij papa en mama als hij weer een cadeau uit de zak toverde met zijn naam erop. Je kind zien genieten, lachen en stralen: het is machtig mooi. Voor heel veel mensen is dit vanzelfsprekend, maar helaas ook voor veel mensen niet. Op 30 november 1993 viel Michelle Brilhuis van de trap. Michelle, het dochtertje van Margret en Dennis, was vier jaar. Ze overleed op 4 december, een dag voor Sinterklaas. Het dieptrieste van dit drama is dat ze de val had kunnen overleven als doktoren geen fouten hadden gemaakt. Fouten die later door het tuchtcollege werden bevestigd. De doktoren kwamen er vanaf met een berisping. Margret en Dennis hebben levenslang… Ik weet van Margret dat ze de Goedheiligman nu haat. Dat de kindervriend geen kindervriend is voor haar. Michelle wilde voor Sinterklaas een ‘Babybornpop’ en heeft die ook gekregen. Maar bizar genoeg heeft het kleine, mooie meisje haar pop nooit mogen zien. Het is meegegaan in haar kistje.
Sinterklaas en Kerst zouden fijne familiemomenten moeten zijn. Maar helaas voor veel mensen niet…
