Een contract tot 2028

Geplaatst op 10 mei 2011 door Redactie   ·   1 Reactie

Sander Boschker is klaar. Althans voor dit seizoen. Hij heeft zijn hoofdprijs binnen. Het zal hem voldoening geven dat hij de beker niet zomaar won, maar dat zijn reddingen – vooral tijdens eerdere wedstrijden – van groot belang zijn geweest. Hij werd dan ook extra geëerd. Peter Wisgerhof gaf hem als eerste de beker in handen en zijn glimlach was groots. Daarna slalomde de Leeuw van Lichtenvoorde glunderend tussen microfoons, kladblokken en camera ‘s door tot hij eindelijk in de bus zat met de beker op schoot. Hij kende het ding nog van tien jaar geleden en besefte tegelijk dat voor hem het seizoen erop zat.

Het was een juiste en tegelijk edelmoedige beslissing van Preud’homme om hem de bekerwedstrijden te laten keepen. Het resulteerde afgelopen zondag in de cup en hij genoot met volle teugen. Dat feestelijke moment, meteen na afloop, van  hem en Wout Brama – ook een van de uitblinkers –  was typerend en hartroerend. De twee eigenheimers van de FC vierden samen de Cup. Intens blij waren ze. Aangrijpend om te zien.

Wie ook met een dikke smile op alle foto’s staat, is Nikolay Mihaylov. De Bulgaar verving in de zomer van 2010 de Achterhoeker die nog even bijkwam van het WK en een kleine operatie. Hij deed dat meteen zo goed dat hij een groot aantal wedstrijden niet gepasseerd werd. Ph kon hem toen moeilijk meer wisselen. Dus bleef hij staan en was Boschker voortaan bankzitter. Chagrijnig was hij. Ph begreep het. Hij signaleerde de pijn van de veertigjarige recordman en offreerde hem de bekerwedstrijden. De oude vakman deed zijn werk tot in de finale aan toe en lachte weer.
Mihaylov, zijn opvolger, was ook blij met de beker, maar zag zichzelf tijdens de huldiging in enkele heldere dagdromen de kampioensschaal al omhoog houden. En net als Boschker de beker door menigeen gegund wordt, zo zal zondagmiddag de schaal perfect passen bij het seizoen dat Mihaylov draaide.

De Bulgaar krijgt van mij voor zijn eerste volledige jaar als doelwachter van FC Twente een dikke 8. Ik twijfel zelfs over een 9. Want hij speelde zeer goed. Menigmaal trad hij handelend op of voorkwam hij een vrijwel zeker doelpunt.  Want de Bulgaar mocht bulken van het talent, het keepen mocht hem door zijn beroemde vader annex recordinternational Borislav met de paplepel ingegoten zijn, voorlopig zat hij jaar in, jaar uit op de bank. Tussen 2004 en 2010 maakte  junior vaker deel uit van het nationale (jeugd)elftal, dan van de hoofdmacht van de clubs waar hij onder contract  stond. Echter in de bijna geëindigde jaargang 2010-2011 was hij voor het eerst van zijn professionele leven basisspeler. Voor een keeper die nog jong is – hij is pas 22 – deed hij dat met flair en vakmanschap. Ervaring had hij nog nauwelijks, maar de verdedigers van FC Twente twijfelden nooit, geen enkele keer voelden ze zich onrustig of onzeker omtrent de capaciteiten van de man op de doellijn.

Keepers moeten rijpen. Pas op latere leeftijd komen ze tot volle wasdom. Een keeper heeft tientallen wedstrijden nodig om een stabiele factor te kunnen worden als sluitpost van het elftal. Mihaylov stond er vanaf 31 juli 2010 meteen. In de Arena tijdens de strijd om de Johan Cruijff Schaal hield hij direct de nul. Of hij beter zou zijn dan Boschker moest nog blijken. Je kon er slechts naar raden. Maar Ph, zelf ooit een zeer betrouwbare doelman,  had er vertrouwen in. Hij stelde hem op en waarachtig, op enkele momenten na, bleek deze Mihaylov een stabiele doelman te zijn van internationaal kaliber.  Zeer knap. Ik heb reddingen van hem gezien die je haast niet voor mogelijk hield. Was er een betere keeper aan het werk op de Nederlandse velden?

Dat hij zondag aanstaande de volgende schaal omhoog mag houden met een nog grotere smile dan een week eerder de Cup in de Kuip, dat is hem zeker gegund.  En tegen Joop zou ik willen zeggen: geef  die jongen een fikse opslag en laat hem een contract ondertekenen dat tot 2028 geldig is. Dan is hij 40.