Dat Marc Janko op veertien doelpunten is blijven steken in het afgelopen seizoen, kostte me een fles wijn. Ik had gewed dat hij minstens vijftien keer zou scoren in de competitie en was er halverwege, laten we zeggen na de overwinning op Heracles, zeker van dat die fles binnen zou zijn. Daar kwam bij dat ik op You Tube een hele serie doelpunten van hem had bekeken uit zijn tijd bij Red Bull Salzburg. Hij scoorde ze met de kop en nog vaker met zijn voeten, vooral de linker. Ja, die jongen moest even acclimatiseren en dan zouden die doelpunten vanzelf gaan vallen. Zo dacht ik en zo dachten er meer. Die fles wijn en vooral het daaraan gekoppelde fiere gevoel een goede inschatting gemaakt te hebben ten opzichte van een collega, waren binnen.
Niets was minder waar. Weliswaar scoorde hij af en toe een goal. Ik zag hem echter vaker falen, zag hem vallen als hij door moest lopen, zag hem een sprint verliezen terwijl hij er met een voorsprong van twee meter aan was begonnen, zag hem de bal niet goed of maar half aannemen of zag hem de bal aannemen om vervolgens de kant van zijn tegenstander uit te draaien. Ja, ik beken dat het woord miskoop viel tijdens gesprekken over de lange Alpenbomber. Ik hoorde zelfs dat een medespeler hem een oud wijf had genoemd. Ja, natuurlijk zou deze miljoenenman worden uitgeleend, cq met verlies worden verkocht. Zijn enige redding zouden buitenspelers zijn van het kaliber Wesley Verhoek, mannen die de bal ergens in de buurt van de penaltystip met enige precisie op zijn kop kunnen leggen, maar Michel Ph speelde niet met echte buitenspelers. Wonderlijk genoeg had hijzelf deze Janko gehaald, maar vergat dus ineens dat de Oostenrijker alleen kan renderen bij mooie ballen van de flanken. De quasi-bomber moet zich overigens zelf ook ongelukkig gevoeld hebben. Liep hij daar in een Champions-League-wedstrijd en werd hij maar zes keer aangespeeld. Liep hij zich alsmaar vrij, maar kwam er geen bal. Als een uzi zonder munitie.
Ineens schieten me een paar afgemeten voorzetten van Theo Janssen te binnen. Tegen FC Utrecht bijvoorbeeld en in de slotminuten van de bekerfinale in de Kuip.
Ph ging weg en Janko’s oude trainer Co Adriaanse meldde zich als diens opvolger. En ineens is ook Janko weer in beeld. Hoe zei Adriaanse dat ook weer?
‘Marc is een fantastische spits, die extreem gevaarlijk is in de zestien, maar dan moet hij wel goed bediend worden van de zijkanten. Het is een kopper en ook is hij twaalf meter voor de goal levensgevaarlijk met zijn linkervoet.’
Toen Janko dit hoorde (of las) verscheen er een glimlachje op zijn lange, stoïcijnse hoofd. Hè hè. Eindelijk gloorde er erkenning voor de quasi-bomber in dat vermaledijde Twente. ‘Herr Adriaanse komt naar hier, exact de man die ik nodig heb. Hij begrijpt me tenminste. Hij weet dat ik zonder goede aanvoer een Bomber ben van spons. Zou het waar zijn dat FC Twente stiekem aan een transfer van Wesley Verhoek werkt. Iemand belde me gisteren. Het is 90% zeker, zei die iemand. Ik zou erin kunnen komen. Hoewel, waar zet Adriaanse dan Bryan Ruiz neer? Op 10? Maar waar zet hij dan Luuk de Jong neer? En Chadli? En Bajrami die zich ook nog waar moet maken? Ola John?
Het gaat een amusant seizoen worden. En ikzelf wil revanche voor de verloren weddenschap. Wat zeg ik? Ik zet er twee flessen op, Janko gaat er twintig scoren in de competitie. Tien met de kop, negen met de linkervoet en één met de rechter. Met dank aan Co, de nieuwe hoofdman van de club.
Nog steeds verbaasd dat Boerrigter niet naar FC Twente is gegaan. Met Verhoek op rechts en Boerrigter op links kun je tijdens thuiswedstrijden ouderwets de achterlijn halen en een goede voorzet geven op Janko. De afvallende bal is dan voor Ruiz. Ook Chadli kan achter de spitsen spelen.