In memoriam Hennie Kuipers
Geplaatst op 5 december 2011 door Redactie · 4 Reacties
Een paar uur nadat FC Twente met 1-0 van Fulham had gewonnen, stopte het leven van Hennie Kuipers. Helaas kreeg hij, als fanatieke aanhanger van de club, de uitslag niet meer mee. Hennie had kanker, hield het na de gestelde diagnose nog een aardige tijd vol, maar was niet meer te redden. Die donderdag was hij inmiddels in een diepe slaap geraakt. Zijn leven week langzaam maar zeker voor de dood en om kwart voor twaalf gleed hij rustig weg naar het hiernamaals, wat in Hennies beleving uit niets bestaat. Hennie werd 79 jaar.
Ik kende de naam van Hennie Kuipers al heel wat jaren, had wel eens gehoord dat hij naast zijn job als politieman en als sympathisant van Vak P en aanhanger van FC Twente ook gedichten schreef. Ook kon je af en toe een strabante ingezonden brief van zijn hand in de krant tegenkomen.
Toen ik zijn gedicht over Epi Drost las (zie hieronder), zocht ik contact met hem om hem te vragen voor de Twentsche Courant Tubantia (waar ik toen werkte), af en toe nog eens een gedicht te schrijven met een sportief motief. Dat deed hij graag. Hij noemde zich een amateur, maar toen ik een door hemzelf op provisorische wijze samengestelde bundel inkeek, zag ik hoe goed hij was. Voor ingewijden was dat niets nieuws, want in een verder verleden droeg hij een aantal keren verzen voor in het Musisch Café van Jeanne Rol in zijn woonplaats Enschede. Daar sprak hij Alexander Pola, Simon Vinkenoog, Willem Wilmink en dan genoot hij optimaal, zo vertelde hij me een tijdje geleden.
We vroegen hem onlangs om kleine bijdragen aan het nieuwe sporttijdschrift TwenteSport Magazine en zo schreef hij voor het eerste nummer een afscheidsgedicht ter gelegenheid van het vertrek van Bryan Ruiz bij FC Twente. Het gedicht hoorde bij een foto van Ruiz’ benen (zie hieronder). Voor het tweede nummer maakte Hennie het gedicht Pien, over schaatsster Pien Keulstra die hij ook kende van de presentatie van het Magazine waaraan Pien als aanstormend Twents toptalent een bijdrage leverde en die hij vervolgens via de beeldbuis twee Nederlandse titels bij de senioren zag winnen op het NK afstanden.
Daarbij is het helaas gebleven. Hennie ging achteruit, de slopende ziekte greep om zich heen. Ik sprak hem nog telefonisch, een dag of tien geleden. Zijn stem was dun. ‘Ik heb een paar slechte dagen’, zei hij. Omdat hij al zijn gedichten aan mij ter lezing had meegegeven, overlegden we dat ik ze nog zou houden om een poging te doen ze uit te geven. ‘Ze zijn bij jou in goede handen’, zei hij. ‘Ik zou het mooi vinden als straks van mij een aantal van die gedichten verkrijgbaar zijn voor mensen die daar belangstelling voor hebben. Het hoeft geen kwartje op te leveren’, zei hij nog, in de wetenschap dat dichtbundels zelden bestsellers worden. Nu Hennie uit de tijd is, voel ik deze wens van hem als een opdracht, als een soort missie eigenlijk en ben ik van plan al zijn gedichten te bundelen en uit te geven. Ook als dank voor zijn joviale medewerking aan deze website, aan het reeds genoemde magazine en aan de Twentsche Courant Tubantia. Maar vooral om wie hij was en om recht te doen aan zijn mooie gedichten, waarvan overigens de meeste geen sportief onderwerp als thema hebben.
Voor tips hou ik me aanbevolen.
Ik zal hieronder een drietal verzen van Hennie Kuipers plaatsen.
De benen van Bryan
De benen van Bryan
Dirigeerstokken die de verschillende tempi vanuit zijn hoofd tot uitvoering brengen.
Sneller dan zijn schaduw scherend langs de lijn.
Laat tegenstanders kijken waar hij niet meer is,
Het orkest rondom hem dirigerend naar het donderende slotakkoord van een wonderschone voetbalsymfonie.
Bryan Ruiz González.
Voetballer, kunstenaar, music maestro.
Bedankt.
(Uit TwenteSport Magazine nummer 1)
Pien
Daar gaat ze
lichaam, geest, harmonie, balans
ronde na ronde
het nieuwe zout uit Boekelo
Gisteren nog anoniem
vandaag van ons, van heel Nederland
maar pas op voor vreemde vogels
nee, niet lang geleden die van Hilbert
maar zoetgevooisde zangers die komen
neem je tijd, anders dan ze zingen
is er altijd een nieuwe morgen.
Lieverd, het ga je bijzonder.
(Uit TwenteSport Magazine nummer 2)
Epi
Ik zag een vlinder in het Arke stadion
hij zat onwezenlijk doorschijnend teer
in de warme voorjaarszon
zijn vleugels gingen zachtjes op en neer.
Opeens dacht ik aan vroeger tijden
aan Epi Drost, zijn graf tegen die groene heg
de rode sjaal met witte paarden aan weerszijden
nog even zat die vlinder daar, toen vloog hij weg.
Delen is sportief
Mooi stukje Gijs! Zijn gedicht over de benen van Bryan Ruiz is uitgeknipt en veilig opgeborgen. Later als ik ooit kinderen krijg hoef ik alleen het gedicht aan ze te zien en te zeggen: ‘Kijk, dit gaat over de beste voetballer die ik ooit bij FC Twente heb gezien.’
Rust zacht.
Gijs: Mooi stukje! Bedankt!
Luuc: Mooie reactie!
Groet,
Gerrit en Eva Kuipers
Een heel mooi stukje!!!
Opa Hennie veel geluk hierboven
(groetjes aan epi)!!.
Heel veel dank voor het mooie kranten
artiekel, Hennie was heel belangrijk in
mijn ouders leven en mijn leven. Ik woon
al 53 jaar in Amerika maar ik beschouw
Hennie en Corrie als familie.
Yvonne R.Towery