Spitz I-Kohn

Geplaatst op 10 maart 2012 door Redactie   ·   4 Reacties

Toeval of niet. Afgelopen woendagmorgen. Net voor ik een uurtje bij Spitz Kohn op visite wil gaan om weer eens wat bij te praten, blader ik door het nieuwste nummer van het maandblad ELFvoetbal. Het lijvige artikel over de beste en slechtste eredivisietrainers trekt mijn aandacht. Ernst Happel is twee keer de beste, bij ADO en bij Feyenoord. Fritz Korbach is de beste trainer aller tijden bij De Graafschap en Heracles heeft volgens ELF nooit een betere trainer gehad dan Gertjan Verbeek met Gerard Somer als goede tweede en Peter Bosz als derde. Overigens krijgt Jan Morsing van het blad het predicaat ‘Slechtste trainer van Heracles aller tijden’ opgespeld. Postuum dan wel, want Morsing overleed vijftien jaar geleden aan een hartstilstand. Morsing was volgens ELF te bescheiden, te beschaafd en te weinig gedreven. Verbeek staat trouwens bij SC Heerenveen op de tweede plaats, achter Foppe. Bij Heracles geeft het blad als motivering dat Verbeek aan de basis heeft gestaan van de huidige status van de club en bij Heerenveen leidde hij de club alle vier seizoenen dat hij er werkte naar Europees voetbal.

Dan FC Twente. Spitz Kohn was de beste trainer ooit, zo meldt ELF. McClaren is tweede en Kees Rijvers derde. John van ‘t Schip was de slechtste trainer. ‘Hij vocht met dezelfde selectie die de beker had gewonnen, een seizoen lang tegen degradatie’, luidt de kern van de argumentatie van het maandblad.
Maar Kohn als nummer 1 en McClaren, de man van de eerste en enige landstitel, als nummer 2: klopt dat dan wel? Kohn leidde FC Twente in de jaren zeventig naar de Uefa Cup-finale (die verloren werd), naar drie bekerfinales (waarvan er één gewonnen werd) en werd drie keer vierde, één keer derde en één keer tweede. Over McClaren zegt het blad dat hij Twente naar de eerste landstitel heeft gevoerd, maar ook dat hij voortborduurde op het pionierswerk van Rutten. Kortom, ik denk dat ELF een juiste afweging heeft gemaakt. Hoewel McClaren momenteel goed bezig is met het uitbreiden van zijn Twentse ereliijstje

Voor ik vervolgens mijn bezoekje aan Spitz en Annette Kohn afleg, koop ik voor hen een exemplaar van de ELF en dat blijkt een goede daad te zijn. Spitz is ermee vereerd. Hij veert zichtbaar op. Hij bekijkt de pagina met het lijstje en ik zie de glinstering in zijn ogen. Een trots glimlachje siert zijn getekend gezicht. De verkiezing van ELF is een mooi lichtpuntje in een tamelijk zwaar leven. Spitz is thans 78 jaar en heeft in de afgelopen jaren af moeten rekenen met een zware nekhernia-operatie, een tumor in zijn hoofd, twee tia’s en nog een paar andere vervelende aandoeningen. Het lopen gaat hem niet gemakkelijk af, maar verder gaat het momenteel wel aardig. Binnenkort wordt hij voor het eerst opa en dat is een extra mooi moment voor hem om naar toe te leven.

ELF zegt het dus. Spitz Kohn is hét Ikohn van de Twentse club. Standbeeld voor hem, Joop? Of hem bijvoorbeeld eens uitnodigen bij een interessante thuiswedstrijd. Zijn gezondheid laat te wensen over, maar een taxi kan hem tot vlak voor de ingang brengen. En als de succestrainer van weleer op het ereterras heeft plaats genomen, laat de speaker dan de 30.000 fans oproepen om hem nog eens een joviale, staande ovatie te brengen. Dat zou ik hem graag gunnen.