Ik ben een keer of vijf in de Grolsch Veste geweest en het is een prachtig stadion. Toch: elke keer als ik er was, moest ik denken aan het Diekman-stadion. De afschuwelijke sintelbaan, Vak P, Gerrit en Bennie, Monica, Wilma en de kleedkamer met saunaatje en zilverbad. Het had iets, net als het spelershome of beter gezegd kabouterhome. Het allerkleinste van Nederland, maar zeker ook het gezelligste. Man, wat hebben we daar gelachen en gefeest. Je kon er je kont niet keren en een lilliputter kreeg er spontaan last van claustrofobie, maar zeker na een overwinning was het altijd bal daar.
De geluidsinstallatie heeft wat te verduren gekregen, op de volumeschuif werd zelfs een begrenzer gezet omdat we continu de boxen opbliezen. Na de overwinning tegen Feyenoord (5-1) op een zondag moesten we twee dagen later tegen NAC spelen. Vroeg naar huis dus zou je zeggen, maar nee: het werden de late uurtjes in het kleinste spelershome van Nederland en twee dagen later wonnen wij op ons tandvlees met hangen en wurgen met 2-0 van NAC.
Het zijn mooie herinneringen aan het Diekman-stadion, het spelershome en FC Twente. Het staat in schril contrast met het hier en nu. Alles is groter, mooier en beter geworden. Maar als ik straks weer een keer in de Grolsch Veste ben, gaan mijn gedachten onwillekeurig weer naar het oude, barokke Diekman, de sintelbaan, vak P, Gerrit, Bennie, Monica en Wilma, maar vooral ook naar het spelershome; piepklein, maar qua sfeer en gezelligheid onovertroffen…
Rake column.., was fraaie periode. Eeuwig zonde dat dat stadion is afgebroken.