Laatst dobberde ik op de Amstel. Patrick Kluivert, Pierre van Hooijdonk en Louis van Gaal dreven voorbij, omgeven door dobberende vrouwen met grote zonnebrillen. Het was de boot van de KNVB in de stoet van de Gayparade. Wat een parade. Al was er weinig homoseksueels aan het hele tafereel.
Het omarmen van homoseksualiteit in de topsport is een ware hype geworden. Het zal deels komen doordat de Olympische Winterspelen worden georganiseerd in Sotjsi, Rusland – niet bepaald het meest homovriendelijke land ter wereld. President Poetin heeft onlangs een verbod op propaganda van homoseksualiteit ingesteld. Al zijn er nog altijd een boel landen te noemen waar homo’s en lesbiennes het nóg veel zwaarder hebben. Maar soit, daar wordt geen internationaal sporttoernooi georganiseerd.
Miljoenen mensen vinden de commotie over sport en homoseksualiteit maar nonsens. Voetbalcommentator René van der Gijp voorop. Wetgeving, liefde en seksuele geaardheid hebben volgens hem niets met sport te maken. Sport moet puur om prestaties gaan. Tsja, René, helaas ís alles liefde en politiek. Juist het meest kleine en persoonlijke. Dat geldt dus ook voor sport.
Aan de andere kant van het spectrum zijn er ook miljoenen mensen die pleiten voor een boycot van de Spelen in Sotsji vanwege de anti-homowetgeving. Maar daarmee dringt ieder kritisch geluid niet eens door tot in Rusland en staan homoseksuelen én sporters overal ter wereld met lege handen.
Ik zeg; laten we het klein houden. Op naar Russia, with love.
