Het is de week van de waarheid voor Jennnette Jansen. De handbiker uit Westerhaar komt deze week voor de zevende keer uit op de Paralympics. Ze aast op veelvuldig edelmetaal. Alle glansmetalen heeft ze al bijeen gefietst. Een onverschrokken sportvrouw die er in 1988 voor het eerst bij was, in Seoul, waar ze meteen maar drie keer scoorde. Een goed begin is het halve werk. Wat in de tas zit, zit goed.
Jansen (sinds haar geboorte geen benen vanwege softenon) al vele jaren uit in meerdere takken van sport, waaronder behalve het e-biken ook het rolstoelbasketbal. Een natuurtalent
Vijf jaar geleden won de Westerhaarse krachtvrouw een bronzen kleinood. Het was destijds reden voor de zoveelste huldiging, toen nog door burgemeester Visser. Ach ja, burgemeesters heeft ze genoeg versleten Visser zou niet veel later wegens bestuurlijke incompetentie weg worden gestuurd. Hij zou met hulp van de partijcarrousel der christendemocratie aanspoelen op het strand van Katwijk. De gemeente had genoeg van hem en hij van de gemeente. Hij schijnt het in het vissersdorp wél goed te doen.
Visser stortte destijds lovende woorden over haar uit nadat ze met een limousine van huis was opgehaald en naar het gemeenschapshuis De Klaampe gereden, voorafgegaan door de muziekvereniging Soli Deo Gloria. De Klaampe is zeg maar het gemeentehuis van Westerhaar-Vriezenveensewijk.
Aan de paralympische Spelen in Rio begon ze naar eigen zeggen niet topfit vanwege niersteenproblemen, waarvan de genezing ten koste ging van de conditie. Tien weken vóór de Spelen brak ze daarenboven haar pols. Doktoren wilde haar niet naar Brazilië laten gaan, maar die oekaze sloeg ze in de wind. Bij aankomst in Rio waren er honderd succeskaarten van enthousiast-meelevende supporters, wat haar naar eigen zeggen niet onberoerd liet en mede bijdroeg aan haar bronzen medaille.
Jansen heeft nu weer haar zinnen gezet op goud, zilver of tenminste brons. Het zou in meerdere opzichten uniek zijn. Want ondertussen 53 jaar. Niettemin geldt ze in het handbiken kanshebber. Het zou uniek zijn. Zoals zoveel in haar carrière. De wereldkampioenschappen der afgelopen jaren zijn voor de handbiker uit Westerhaar bijna tussendoortjes, zij het de getuigen van een fabelachtige sportvrouw, en dat maakt Jansen en haar prestaties uniek.
In het land van de rijzende zon moet de nu al schier ongelooflijke carrière nog meer allure krijgen. Jansen is er klaar voor om het niet bij drie gouden, drie zilveren en twee bronzen medailles te laten. Morgen en overmorgen zal blijken of en zo ja wat nog wat er nog bijkomt.
Han Pape
