Qua sport ben ik heel divers. Het is niet alleen het wielrennen, maar sport in zijn algemeenheid heeft een grote aantrekkingskracht op mij. In de tijd dat ik als freelancer werkzaam was bij Radio Oost, later RTV Oost heb ik dan ook heel veel verschillende sporten gevolgd. Toen ik als nieuweling aanschoof bij de bespreking voor het nieuwe winterseizoen gaf ik aan dat ik het volleybal wel wilde gaan doen. Dat kon, was zo rond. En later kwamen daar o.a. de rechtstreekse verslaggeving op de radio van de Fannie Blankers Koen games en de marathon van Enschede bij. Grote evenementen die we als regionale zender zo professioneel mogelijk volgden. Geweldige klussen om te doen, maar wel met een enorme voorbereiding.
Deze week volg ik bij de NOS het WK atletiek in Boedapest. Schitterende sport, prachtig in beeld gebracht, heel divers. Vooral de loopnummers trekken mij, en niet alleen vanwege de Nederlandse inbreng, maar vooral vanwege de strijd en het wedstrijdverloop. En vaak dringt de vergelijking met wielrennen zich aan mij op. Want wat zijn er een overeenkomsten. Vooral het baanwielrennen kun je ver doorvoeren in de atletieknummers. De sprint op de baan, als atletiekonderdeel kom je dan al snel uit bij de 100 en 200 meter. De marathon bij de atletiek ? Vergelijkbaar met het wk op de weg. En zo zijn er nog veel meer combinaties te maken.
Femke Bol won deze week de 400 meter horden. Superieur, wat een klasse. Ik vroeg me af wie je daar als wielrenster tegenover zou kunnen zetten. Kirsten Wild in haar goede tijd ? Zou zeker kunnen. En als we naar de huidige lichting baantoppers kijken vooral Lotte Kopecky. Die daarnaast ook de marathon zou winnen, als vergelijk met de wegwedstrijd. Maar hoe leuk ook, het is appels met peren vergelijken. Lekker wegdromen met onmogelijkheden.
Terug naar de realiteit brengt mij bij de Profronde van Almelo. Kees Maas heeft nu echt afscheid genomen als speaker. Samen met Rik Jansen en Jos Gosselt deed hij voor de allerlaatste keer verslag van deze profronde. Zijn kenmerkende stijl is in de loop der jaren nooit veranderd. Heel veel keren stonden wij samen aan de micro, ook in Almelo. In 2019 stopte ik. Sinds die tijd ben ik af en toe nog wel eens ingevallen als allerlaatste redmiddel voor de jurysamensteller omdat er geen speaker beschikbaar was. Drie of vier keer, en dat in een periode van vier jaar. Dat valt te doen, al kost het wel heel veel tijd aan voorbereiding.
Toen ik gisteravond even met Kees sprak vroeg hij wat ik morgen ( vandaag dus ) zou gaan doen. Mijn antwoord verraste hem. Want op deze zaterdag mag ik nog eens de Ronde van Ommen becommentariëren. Gewoon omdat er niemand anders beschikbaar was.
Kees stopt, ik deed het al eerder. Maar heel eerlijk gezegd, ik kijk er naar uit om nog eens aan de micro te staan. Ondanks de vele uren voorbereiding. En ik kan het Kees aanraden.
Want helemaal niets doen is geen echt alternatief.
Harry Middeljans
